|One|

“Goodmorning beautiful.” fluistert Noah in mijn oor.
Weer die rilling en nog steeds wende het niet. Daar was ik blij om, ik wilde niet dat het zou wennne. Ik wilde elke keer opnieuw die rilling beleven. Het was een verrassende rilling, maar niet onaangenaam, zeker niet.
Met mijn vingertoppen streelde ik langs de satijnen stof van het dekbed. De lakens waren babyroze, mijn lievelingskleur. Ik weet het, wéér zo’n meisje dat van roze houdt, maar dit was anders. Veel meisjes hielden van roze als: pink panter roze. Maar ik hield van de kleur omdat het juist heel rustgevend was.
“Hallo.” fluister ik met mijn hese ochtendstem.
Er verschijnt een grote glimlach rond Noahs mondhoeken, wat mij weer laat glimlachen. Noah duwt een kus op mijn wang en streelt mijn haren, die losjes op het kussen vallen.
“En? Heb je al nagedacht over je rechtenstudie?” vraagt Noah.
Ik knik.
“Ik ga het doen.” fluister ik, terwijl ik lach, zodat mijn tanden zichtbaar zijn.
Noah glimlacht.
“Goedzo, ik ben trots op je.”
Ik ga rechtop in mijn bedd zitten en leun met mijn rug tegen de, jawel, roze muur.
“Wanneer gaan je ouders op vakantie?” vraag ik.
“Maandag.”
“Welke dag is he vandaag?”
“Vrijdag.”
Ik glimlach.
“Wil je ontbijten?”
Ik knik. Noah gooit de dekens van me af en de koude lucht omhelst mijn lichaam. Ik wrijf over mijn blote armen en Niall slaat zijn armen om me heen. Zijn lichaamswarmte verwarmt me en ik leg mijn hoofd op zijn schouder.
“Zullen we gaan eten? Nu zijn de broodjes nog warm.”
Ik trek mijn wenkbrauwen op? Had hij broodjes voor me gemaakt? Noah staat op en ik steek mijn handen naar hem uit. Hij pakt ze vast en trekt me overeind.
“Lui eendje.” lacht hij.
Ja, om de een of andere reden was ik zijn eendje.
Ik steek mijn tong naar hem uit en zet een stap richting de slaapkamerdeur. Ik strijk mijn slaapshirt glad en loop richting de keuken. Ik glimlach waneer ik de broodjes en croissantjes in een mandje op tafel zie liggen. Ik ga aan tafel zitten en neem een slok van het glas versgeperste jus d’orange. Ik breek een stukje van een croissantje en sta op. Ik loop naar Noah toe, die nog in de deuropening voor zich uit staat te staren.
“Mondje open.” zeg ik met een kinderachtig stemmetje.
Noah schrikt wakker uit zijn dagdroom en kijkt me glimlachend aan. Hij doet zijn mond gehoorzaam open en ik duw het stukje brood erin.
“Hmmm lwekkwer.” murmelt Noah met volle mond.
“Ik weet het.” lach ik.
Ik begeleid Noah naar de tafel alsof hij niet kan zien. Ik schuif een stoel naar achteren en hij gaat zitten. Ik ga tegenover hem zitten en leg een broodje op mijn bord.