044

Harry keek geschrokken op. 'Maar waarom?' vroeg hij en er liep weer een traan over zijn wangen heen. 'Geloof me het is het moeilijkste wat ik ooit het moeten doen. Maar waarschijnlijk zie je me nooit meer. Ik wil dat je gelukkig wordt en daarbij gun ik je geen lange-afstandsrelatie. Ik zal altijd van je houden. En ja het zal vast wel pijn doen als ik je zie in de bladen met een ander maar ik gun je al het geluk van de wereld. Ik heb een geweldige week met je gehad en had het voor geen goud willen missen.' zei ik en stond op. Ik liep naar het raam toe en schoof het open. 'Andy ik hou zielsveel van je.' zei Harry en pakte mijn pols beet. 'Doe het niet.' zei hij zacht. 'Sorry. Je zal zien dat dit het beste is.' zei ik en keek hem aan. Ik kuste hem voor de laatste keer en het deed pijn. Ik beëindigde de zoen en legde mijn hand op zijn hart. 'Ik ga nu. Vergeet mij en leidt je eigen leven. Wordt verliefd, trouw en krijg superschattige styles kindjes. Please, voor mij oké?' zei ik en keek hem smekend aan. 'Ik zal je nooit vergeten.' zei ik en sprong door zijn raam heen. Ik racete naar huis toe en griste mijn tas van de grond af. Snel boekte ik een ticket voor de eerste vlucht en liep rustig naar het vliegveld toe.
Met een grote zucht stond ik op toen mijn vlucht werd omgeroepen. Ik liep erheen en zocht een stoel uit. 'Hai.' zei iemand en kwam naast me zitten. Meteen kwam de geur van hond mijn neus binnen. 'Ieuw.' zei ik en keek naast me. Daar zat een grote, gespierde, gebruinde jongen met zwarte haren. 'Moet jij zeggen.' zei hij en schoof een paar stoelen naar voren. 'Tsssss.' deed ik en zette mijn muziek lekker hard aan. Gewoon om die hond te irriteren.