039

'Aaaw. Maar dat was een leuke foto.' zei Andy en hield haar lach in. 'Dank je.' zei ik met een rood hoofd en hing hem maar weer terug. 'Aaw. Ben jij dit?' vroeg ze en wees een foto aan van toen ik rond de drie/vier was. 'Ja en dat is Gemma.' zei ik en ging achter Andy staan. Ze stond stil naar al mijn foto's te kijken. 'Wat ben je schattig.' zei ze ineens en draaide zich naar me om. 'Ben ik nog steeds schattig?' vroeg ik en trok een gezicht. 'Nee.' zei ze en liep naar mijn bureau toe. 'Je bent nu nog schattiger.' zei ze en kneep in mijn wangen. Grinnikend gaf ik haar een kusje en trok haar weer mee naar beneden toe toen mijn moeder riep. 'Waar is de kleine Lillian?' vroeg ik toen ik de kamer inliep en hoorde het kleine kindje kirren. Ik hoorde Andy zachtjes lachen en ze keek vertederd naar het kindje. 'Wil je haar beethouden?' vroeg ik aan haar en meteen kreeg ze een twinkeling in haar ogen. Ze knikte snel en stak haar armen uit. Ik legde Lillian in haar armen en streek even over haar hoofdje heen. 'Lillian dit is Andy.' zei ik en grinnikte. 'Harry! Willen jullie wat drinken?' riep mijn moeder vanuit de keuken. Meteen keek Andy me aan. 'Doe maar water.' zei ze en keek weer naar Lillian. 'Kan dat?' vroeg ik en duidde op haar vampierzijnde. 'Ja ik kan het wel drinken maar het doet niks met me.' zei ze en glimlachte. Ik knikte en liep de keuken in om twee minuten later weer terug te komen met het drinken dat mijn moeder had klaargezet. Andy zat op de grond met haar benen gespreid en Lillian stond tussen haar benen met de wijsvingers van Andy in haar handjes geklemd. 'Het is echt een schatje.' zei Andy en draaide Lillian in de ronde. Ik grinnikte en zette het glas water op de tafel neer. 'Ze vindt je wel aardig geloof ik. Je bent goed met kinderen.' zei mijn moeder en kwam naast me op de bank zitten.