Hoofdstuk 7, Myra

Een beetje verbaast kijk ik door het glas. We gaan op de Aquawinkels af. Het water is helder blauw om ons heen en overal zwemmen vissen. De koepel rond de winkels is van dik glas. Dan gaan we op een rare ijzeren deur af. Opeens gaat die langzaam open, en ons voertuig gaat naar binnen. Ik hoor een zuigend geluid en het water om ons heen verdwijnt, ons voertuig wordt verscheept op een band en neer gezet tussen een andere.
'Stap naar uit,' zegt onze chaufeur. Gewillig stap ik uit. Ik kijk even zenuwachtig omhoog naar de koepel, het water kolkt er omheen en ik wordt bang dat het glas het gaat begeven. Ik steek mijn hand automatisch uit om Narama's hand vast te pakken. Ik klem hem stevig vast. Het duurde even om mijn gave te begrijpen. Ik ben dus een Transformagiër, ik weet het bijna helemaal zeker.
'Narama, was het een goede keus om dit te doen?' fluister ik zachtjes. Narama kijkt me verbaast aan.
'Natuurlijk,' zegt ze. Ik knik.

'We beginnen met boeken, pak jullie lijsten maar dan gaan we ze allemaal in slaan.' De man die onze chaufeur was maakt een gebaar en ik loop zenuwachtig met nog steeds mijn ene hand in die van Narama naar voren. Ik grijp zomaar een boek en bekijk het. Maar dan hoor ik een krassend geluid, bang kijk ik rond, maar het komt niet van opzij, ook niet van boven, het komt van het boek.
'Aah, dat boek maakt geluid!' Bang kijk ik naar de kaft.
'Natuurlijk maakt het geluid, je hebt het grote vogelboek gepakt, natuurlijk maakt het geluid!' Een vrouw waarvan ik haar verdenk dat ze de winkeldame is kijkt me met rollende ogen aan. Ik kijk terug naar de krassende kaft. Op de kaft zit een onbekende vogel keihard naar me te krassen. Snel leg ik het boek neer.
'Schoolboeken Aquarius?' Vraagt de vrouw. Ik knik en Narama achter me ook.
'Volg me,' De vrouw loopt door een pad tussen de boeken naar een tafel met stapels boeken, ze pakt twee stapels op en kwakt die in onze armen.
'Alsjeblieft, dat is dan 12 graljoenen.' Ze is wel erg direct. Snel betalen we en we gaan naar buiten, deels om verder te winkelen, deels om van de vrouw af te zijn.
'Waar nu heen?' vraag ik.
'Naar de dieren winkel!' zegt Narama snel. Ik volg haar terwijl ze naar een grote winkel loopt. Ik ga achter haar naar binnen en zie dat hier allemaal soorten dieren zitten. Ik zie vogels, uilen, vissen, dolfijnen, katten, honden, padden, ratten, muizen, en dieren die nog onbekend voor me zijn. Ik loop naar een hok met een klein slangetje, het is groen met velle gele ogen. Ik buig me naar voren. Met een sissend geluid springt het beestje opeens op me af en er verschijnen vleugels. Als er geen tralies om het hok hadden gezeten had dat ding me gebeten. Geschokt zet ik een stap naar achteren. Ik kijk om naar Narama, maar ik zie haar niet. Ze dwaalt vast door de winkel op zoek naar haar dier. Ik zucht en ga háár zoeken.