The fine and goodbye ...

'Er is een wijzeging doorgevoerd jongens en meisjes, dit jaar wordt voor het trekken van de tributen gevraagd of er mensen zijn die zich vrijwillig zouden willen aanbieden, na deze vraag krijg je geen kans meer om je nog aan te bieden, dus grijp je kans naar de roem!' Riep Effie Prul op een nep gemaakt blij toontje.

Ik haatte dat mens.
Ik haatte het Capitool.
Ik haatte de stomme hongerspelen.

Ik greep de hand van Katniss vast toen Effie`s hand in de boetebol verscheen, na het welbekende gezegde: 'Dames gaan voor,'
Wat voor mijn gevoel wel uren bleek te zijn, was een minuutje. Effie maakte een gebaar alsof ze de winnares van een schoonheidswedstrijd bekend zou gaan maken. En haar belachelijke fel roze gestifte lippen vormden een perfect rondje.

'Primrose Everdeen!'


'NEE! NEE! IK BIED ME VRIJWILLIG AAN!" gilde Katniss, terwijl honderd paar ogen me dwongen om het podium op te lopen, mijn dood tegemoet. 'Das dan jammer meisje want dat had je net moeten doen,' zei de stomme Prul.
Ik klom het trapje op. En bleef met nietzeggende ogen op het podium voor me uistaren. Ik zag dat Katniss huilend op de grond in elkaar was gezakt. En mijn moeder ook stil zat te snikken. Ik zocht Gale in de menigte. Hij keek aangeslagen. Bang. En bezorgd. Ik zag Mags een meisje dat bij ons in de buurt woonde en ik wel zo`n beetje als mijn vriendin kon en wou beschouwen. De enigste die niet stom en ineens aardig deed.

De jongenstribuut. Nou zou komen met wie ik de arena in zou gaan.

'Peeta Mellark!'


Er gebeurde nog van alles voor mijn ogen. Maar ik was te moe om te beseffen wat ik zag. We werden door vredebewakers naar een kamertje gevoerd. We hadden enkele minuten om afscheid te nemen van onze vrienden en familie. Eerst Katniss. en mijn moeder.

'Beloof je, Eendje van me, dat je alles zult doen om weer terug te komen?' vroeg Katniss aarzelend. 'Dat beloof ik,' waren de drie woorden die verloren gingen in een stevige omhelsing. Ik omhelsde mijn moeder. Die maar net haar tranen kon inslukken.

Toen kwam Mags! Dat had ik niet verwacht (ja dit doe ik anders dan in het boek, dat volg ik ook niet compleet) Ze omhelsde me, en zei dat ze me zou missen. Toen ze wegging drukte ze iets in mijn klamme zweterige hand. 'Je district aandenken,' fluisterde ze. En toen ging de deur open. En kwam Gale binnen. Hij zei niks. En keek alleen maar toen hij naar me toe liep. Ik keek ook hem strak aan. En toen gebeurde iets wat ik niet verwacht had. Hij bukte. En ik ging op zijn tenen staan. En hij drukte zijn lippen op de mijne.