002.

Na een lange tragische dag was school eindelijk afgelopen. Ik liep naar mijn kluisje en alsof het niet erger kon was er opgeklad. "Zijn ze weer bezig geweest?", hoorde ik een stem achter me. Ik schrok lichtelijk en draaide me om, om te zien dat Jay achter me stond. "Uhuu", maakte ik als instemmend geluid op zijn vraag. "Je moet echt naar de directie gaan en die idioten aanwijzen, Floor!", zei Jay en ik draaide me om, opende mijn kluisje en haalde mijn jas eruit. Ik trok mijn jas aan en sloot mijn kluisje. "Wat, de enige die ik niet hoef aan te wijzen zijn jij en de nerds. Ik weet niet wat ik moet doen oké?", was wat ik zei. Daarna liep ik de deur uit van het schoolgebouw. Een zucht verliet mijn mond en ik hoorde hoe Jay zijn vrienden aan het begroetten was. Stiekem wou ik dat hij achter mij aankwam, maar ik wist wel waarom hij dat deed.

Na een eindje lopen, kom ik mijn straat in en op het bankje tussen het huis van mij en mijn klasgenoot Jorian ; zat Jorian en het leek of hij ergens op aan het wachten was. "Floor, wacht. Kunnen we praten? ", zei Jorian toen ik hem net wou voorbijlopen. "Waarover?", zei ik en draaide me naar Jorian om. "Kom zitten", was wat hij antwoordde en wat ik vervolgens ook deed. "Je moet weten, dat ik niet meedoe met die hele klas. Ik vind het nergens op slaan en al maak ik aventoe een grapje, ik meen het niet, totaal niet!", was wat hij zei en bijna geloofde ik hem. "Tuurlijk.", zei ik en stond op om weg te lopen toen Jorian mijn pols pakte. Ik werd omgedraaid en voelde zijn lippen op de mijne.