O14 Isabelle Cleo Harrison

De volgende ochtend was de zuster er al vrije vroeg. Nathan en Layla sliepen nog, dus zij kon prima even helpen om Oliver te verzorgen. "Vera?" vroeg ze verbaasd toen ze opendeed. Voor haar stond een roodharig meisje van 23 jaar. Ze waren vroeger buurmeisjes geweest, en totdat ze allebei naar de studies gingen, waren ze de beste vriendinnen. Vera zette haar spulletjes neer, en knuffelde haar. Al kletsend gingen ze naar boven, om de zieke Oliver te verzorgen. Ze waren meer aan het kletsen dan dat ze bezig waren om Oliver te verzorgen. Hij protesteerde ook af en toe als ze te afwezig waren. "Sorry." zei ze lachend, en liet Vera haar werk doen.

Toen zijn wonden verzorgd waren, gingen Vera en zij Nathan en Layla wekken. Samen wastte ze de kleintjes, en zette hun aan de ontbijttafel. Ondertussen praatte ze samen honderduit over de meest random dingen die ze hadden meegemaakt de afgelopen paar jaar. Nathan had gevraagd wie Vera was, en toen ze dat had uitgelegd was Vera net zoals zij in zijn hart gesloten. Hij had er een nieuw vriendinnetje bij, en hij nam Vera ook vrolijk mee naar zijn slaapkamer om al zijn speelgoed te showen. Zij nam van de gelegenheid gebruik en liep samen met Layla naar Oliver. Hij kreeg allemaal plak kusjes op zijn gezicht.

Na een paar minuten kroelen kwamen Nathan en Vera ook binnen, en Layla ging met haar oudere broer spelen. Dus nu konden zij en Vera gewoon weer rustig kletsen, maar Vera moest al snel weer weg. Dus toen was ze weer 'alleen' met Layla en Nathan. Ze ging in de tuin liggen, en keek naar het zwembad. De verleiding was groot, maar dan kon ze niet 1 2 3 meer naar binnen als Nathan, Layla of Oliver haar nodig had. Dus ze bleef maar zitten.

Uiteindelijk ging ze naar binnen en schonk een paar glazen in met water. Daarna liep ze naar boven, en gaf de kleintjes en Oliver hun glazen. Ze ging op het bed zitten, en keek naar Nathan en Layla die tevreden met hun speelgoed aan het spelen waren. Zo kon ze wel uren zitten, niemand die zeurde en iedereen die tevreden was. Maar al snel werd de rust verstoord door Oliver die pijnlijk aan het kreunen was. "Wat is er?" fluisterde ze. Oliver wees naar zijn ribben, en ze pakte zijn glas water en een pijnstiller. Ze liet hem de pijnstiller slikken, en streek even over zijn arm. "Probeer maar wat te slapen.." zei ze zacht, en ging met Layla en Nathan naar beneden om wat lekkers te maken. Tyron en Grace konden elk moment thuiskomen. Ze kustte het donkere haar van Layla. Misschien had ze toch een voorkeur naar het kleine meisje. Ze kon zich het beste in haar verplaatsen. Maar ze hield niet veel minder van Nathan, echt niet. Samen waren het haar kleine donderstenen, waar ze alles voor over had.