034

'Weetje nog dat ik die trui aanhad en Mai riep: Daar is mijn vampiermeisje?' vroeg ik en keek hem aan. Hij knikte en keek me verwachtingsvol aan. 'Wat nou als dat geen grapje was?' vroeg ik zacht. Harry keek me niet begrijpend aan. 'Wat bedoel je?' vroeg hij. Ik zuchtte diep. 'Ze probeert je te zeggen dat ze een bloedzuiger is.' bromde Zayn en stond moeilijk op. Harry keek me even aan en keek toen naar de grond. 'En Zayn is een hond.' zei ik daarna. 'Dus je bent vampier?' vroeg Harry ongelovig. Ik knikte langzaam. 'Ik ben half-vampier. En mijn vader had blijkbaar gif in het bloed gestopt en toen had jij het gedronken en toen had je het in je...' ratelde ik door maar werd onderbroken. 'Bloed?' 'Ja. Sorry. Dat is dierenbloed dus dat heb jij vanmorgen gedronken. Maargoed. Het gif zat dus in de lichaam en dat veroorzaakte dat brandende gevoel. En het litteken komt door mij.' zei ik zacht. 'Hoezo komt het litteken door jou?' vroegen Harry en de Vos tegelijk. 'Nou hoe dacht je anders dat het gif uit je lichaam zou moeten komen.' zei ik en pakte zijn arm beet. 'Hier kijk.' zei ik en rukte het verband eraf. Ik deed mijn hoofd naar achter en opende mijn mond. 'Precies dezelfde afdruk.' mompelde ik en hield zijn arm naar mijn mond. Harry's adem stokte in zijn keel. 'Adem aub door.' zei ik en deed het verband er weer overheen. 'Wow ik moet dit even verwerken.' zei Harry en stond op. 'Het spijt me zo.' zei ik en rolde me op. Ik ging op de grond liggen en begon te huilen. Hij gaat het nu vast uitmaken.

Na vijf minuten voelde ik ineens een hand op mijn schouder. Toen pakte hij mijn arm vast en trok me omhoog. 'Dank je.' zei Harry en kuste me. Meteen trok ik terug. 'Het spijt me echt en ik snap het als je het uit wilt maken.' mompelde ik en keek naar mijn voeten. 'He.' zei Harry en tilde mijn hoofd omhoog aan mijn kin. 'Het maakt niet uit wat je bent, Ik hou van je.' zei hij en kuste me.