018 Elvyne de Elementa

Na het zwemmen gingen Fay en Aine terug naar hun kamer, maar ik wou nog eerst iets anders doen. Ik liep door de gangen, en paste op dat ik niet verdwaalde. Ik bleef staan voor een werkkamer, en klopte 2 keer op de deur. 'Kom maar Elvyne, de deur is open.' Hoe wist hij dat ik het was, dacht ik. Ik opende de deur en ging de studeerkamer binnen. Blijkbaar was het behalve een studeerkamer, ook een privé bibliotheek, want aan elke wand, waren boekenkasten, en hetplafond was verhoogd, er waren ongeveer 3 verdiepingen, vol boeken. Mister Magic zat in een rode, lederen stoel, achter zijn grote bureau. 'Ga maar zitten, en lucht je hart, Elvyne.' Ik ging op de stoel zitten die hij aanwees. 'Hoe wist u dat ik het was, Mister Magic?' Ik keek in zijn helderblauwe ogen. 'Dat wist ik niet, Elvyne, ik vermoedde het, want ik denk dat jij de enige bent, die erg veel vragen heeft, heb ik gelijk?' Ik knikte. 'Barst maar los, gaat het nog over de namen?' Ik knikte. 'Dat zou even voor morgen moeten wachten, dan gaan jullie op zoek. Nog andere vragen?' Ik knikte weer. 'Waarom heeft u ons geaddopteerd?' Hij glimlachte. 'Sorry, dat hoort bij de namen, maar laten we zeggen dat jullie, zonder dat jullie het weten, erg speciaal zijn. Ter ere van de addoptie wil ik jullie samen een nachtje op Avalon laten, een klein eilandje in de buurt.' Ik was verbaasd. 'Is dat dan wel veilig?' 'Ja, júllie lopen geen gevaar.' 'Waarom zei u júllie, lopen anderen dan wel gevaar?' Hij knikte. 'Dat kan heel goed gebeuren.' Ik schrok, hoe kan dat? 'Goede nacht, Mister Magic.' zei ik nog snel, en liep naar mijn kamer.