Chapter 36

POV ; Carly Car Miller

Ik zie Dean opstaan, en twijfelend naar het scherm kijken. “Wat is er?” vraagt Kat aan hem. Hij wijst op het scherm, maar ik let er niet echt op. “We moeten nu iets doen!” roep ik naar hem, en wil naar de kamer van Michael lopen maar word tegengehouden door een hand die zich strak rond mijn arm klemt, “We moeten wachten tot hij zich voed!” zegt Dean tegen me. Ik zie Kat kwaad naar de hand kijken, dat Dean had geklemd rond mijn arm. Net als ik dacht dat ze Dean ging aanvallen, opent ze Michael’s deur en roept dat hij onder het bed moet kruipen. Als snel zie voel ik Dean mijn arm loslaten, en ook naar binnen lopen. Snel volgen Sam en ik hun voorbeeld, en lopen ook naar binnen. Voor ik merkte wat er gebeurde, viel de shtrige mij aan. Hard val ik tegen de grond. Het voeld alsof al het leven uit mij word gezogen. Vaag hoor ik een schot, al snel begin ik hard te hoesten en kom overeind. Na een tijdje hoor ik nog een schot, en zie Kat weglopen naar buiten, met Dean achter haar aan.
“Gaat het?” hoor ik Sam naast me zeggen, terwijl hij me overeind helpt. Snel knik ik. Uit mijn ooghoeken zie ik Michael onder het bed uitkruipen. “Ga maar slapen, Michael.” Zeg ik, en knik naar het bed, “Wees gerust, we blijven hier tot morgen voor de zekerheid.” Snel werpt Michael ons een dankbare blik toe, en gaat op zijn bed liggen.
Zuchtend raap ik mijn wapen op, en wandel terug naar de andere kamer met Sam op mijn hielen. Eens in de kamer, plof ik meteen op het bed neer. Zuchtend doet Sam zijn laptop uit, en gaat naast me zitten. “Zeker dat alles oké is?” vraagt Sam nog eens aan me. Snel knik ik. “Buiten het feit dat ik bijna dood was. Dan ja, alles is goed met mij.” Grinnik ik, en kijk hem aan. Even kijkt Sam naar de grond, en richt zijn blik dan recht in mijn ogen. Als ik zie dat zijn hoofd dichterbij komt, stokt mijn adem in mijn keel, snel sluit ik mijn ogen.
Net als ik denk dat zijn lippen de mijne gaan raken, hoor ik de deur open gaan, “Carly we gaan!” hoor ik Kat’s stem. Sam en ik kijken gelijk de andere kant op. Even kijk ik blozend Sam aan, en wandel dan naar Kat. Even zwaai ik nog een keer naar hem, en wandel dan naar buiten.
“Wat is de volgende zaak?” vraagt Kat aan me, als ze naast me in de mustang gaat zitten. Snel open ik mijn laptop, en begin met zoeken. “Ohja trouwens, hoe was de kus?” hoor ik Kat geamuseerd tegen me zeggen. Al snel word ik zo rood als een tomaat. Als ze mijn hoofd ziet, lacht ze en geeft gas. “We hebben niet gezoend.” Mompel ik. “Ohnee? Waarom zag ik dan twee gloedrode hoofden als ik binnen kwam? En jullie afstand was maar twee millimeter van elkaar ofzo!” zegt Kat, als ze haar handen spastisch in de lucht gooit. “Het was geen kus… Dat was het bijna, maar toen kwam jij binnen.” Mompel ik verdedigend. “Sorry voor jou moment te breken dan.” Grinnikt Kat.