19. maandag

Het was maandag en Carlisle had besloten dat ik terug naar school zou mogen gaan.
Ik was nu al een maand een vampier en hij dacht dat ik het wel zou aankunnen en daarbij, ik heb mijn broers en mijn zussen nog he
ik stap bij Edward in de auto.
Emmett zat er ook in en Alice, Rosalie en Jasper zaten bij Rosalie in de auto.
Eerst reden we richting Bella haar huis om haar op te pikken en dan naar school.
Emmett en ik stapten uit, iedereen keek naar ons. Alsof ze spook gezien hadden.
Ik bleef zo dicht mogelijk bij Emmett.
Ik zag mijn zus toekomen met haar moto en ik rende meteen naar de fietsenstalling.
'Hey' zei ik vrolijk en ging naast haar staan.
'Hey!' anwtoordde ze terug en knuffelde me voor dood. Wat een geluk dat ik dat al was
'Carlisle laat je eindelijk buiten' zei ze met een grijns.
Ik knikte.
'ja, maar ik moet wel nog voorzichtig zijn hoor. Ookal heb ik nooit mensenbloed gedronken.'
Faith glimlachte.
'welke les heb je nu?' vroeg ze.
'ik weet niet, ik heb wel de hele dag les met Emmett en Alice' ik stak mijn handen in mijn zakken.
'Met mij dus ook!' gilde Faith in mijn oor.
Ik grijnsde breed.
We sloegen onze handen in elkaar en liepen richting hoekje Cullen.
Jasper omhelsde mijn zus meteen en gaf haar een kusje op haar wang.
Hij had het moeilijk met het feit dat Faith een mens was, maar hij deed zijn best.

School was eindelijk gedaan.
Ik plofte me meteen in de zetel en zette de tv aan.
'Jullie zijn al thuis' Carlisle was verbaasd toen hij me zag tv kijken.
'ja, school was vandaag net iets vroeger gedaan en de rest zit op hun kamer' ik glimlachte naar hem.
De dokter kwam bij mij zitten en gaf me een kus op mijn lippen.
De vlinders gierden door mijn buik en ik glimlachte naar Carlisle.
Nu zaten we samen tv te kijken.
'ik zal maar eens aan mijn huiswerk beginnen he' zei ik en stond op.
'als je hulp nodig hebt moet je maar roepen' riep Carlisle er nog achterna.

Mijn huiswerk was gedaan en ik verveelde me.
Wat als ik nu eens zou zoeken wat mijn gave was.
Klonk goed ^^
ik stond in de tuin.
Ik stond daar maar, leuk te wezen.
Op een gegeven moment zette ik me neer.
Hoe kon ik toch weten welke gave ik had.
Edward kwam ook in de tuin.
'Dat weet je gewoon of totdat je het eens perongeluk onbewust gebruikt.' zei hij met een grijns.
Ik haatte het als hij zo in mijn hoofd kwam snuffelen.
'je moet je geen zorgen maken, vroeg of laat zul je hem wel ontdekken' zei Edward nog eens, stond op, wreef over mijn hoofde en vertrok weer.
Ik zal ze wel te weten komen die gaves van mij.
Ik zuchtte.
Ik voelde mij zo moe, maar ik kon niet slapen.
Vampier zijn is niet zo simpel...


Dit deeltje is niet zo goed ma ik zal het volgende proberen beter te maken
mijn rug blijft beteren en ik hoop dat ik binnenkort kan gaan fitnessen zonder pijn
wel, ik wens jullie veel leesplezier <3