Worst day of my live

Elise’s pov
Je bent er niet bij tijdens het trainen. het enige waar je aan moet denken is aan het telefoon gesprek wat je net had, zou hij echt Xavier en/of de tweeling vermoorden? je weet het niet maar het zit je totaal niet lekker. ‘gaat het wel, je bent er niet erg bij’ zegt Nathan ‘het gaat prima’ zeg je op je best gelogen. ‘er is wel iets’ zegt Xavier. ‘er is echt…’begin je ‘ELISE IK WIL MET JE PRATEN’ hoor je de coach schreeuwen. ‘wat is er mis met zou ik met je kunnen praten’ zucht je en loopt naar hem toe. ‘omdat ik net heb ontdekt dat er te veel mensen een blessuren hebben wil ik dat jij speelt in de finale. ‘WAT!!! O nee nee nee nee’ zeg je een beetje panisch ‘en waarom niet’ vraagt hij ‘misschien vanwege mijn been’ zeg je ‘ik heb je net zien spelen en zie dat je het prima doet’ zegt hij ‘ja maar dat is training’ zeg je ‘dan speel je desnoods alleen de eerste helft, maar je gaat dat veld op’ commandeert hij bijna. ‘ugh best’ zeg je geïrriteerd ‘mooi ik verwacht je morgen bij de training’ zegt hij en loopt weg. je zucht en draait je om. Je ziet dat de rest van het team jullie aan het afluisteren zijn. ‘zeg hebben jullie het gehoord?’ vraag je heel sarcastisch en je loopt weg. 'wat was er?' vraagt xavier als je terug komt. 'ik word gedwongen om mee te doen in de finale' zeg je ernstig geïrriteerd. 'je moet wat?!?' zeggen ze tegelijk 'weet hij van je been?' vraagt Nathan 'ja maar omdat het nu eindelijk aan het helen is, moet ik mee doen' zeg je zuchtend. je telefoon gaat weer 'mensen laten me niet met rust' zeg je en neemt op. 'hallo?.... wat bedoel je met... ja daarom woon ik bij jullie' zeg je 'niet dat ik het erg leuk vind... ik zei niets.....hoe bedoel je dat dat jullie schuld was.....JULLIE HEBBEN WAT?!?.....o dus door dat te doen dachten jullie dat we gelukkiger zouden zijn.... nee we waren gelukkig tot dat gebeurde, we werden van elkaar gescheiden en hadden geen contact meer en dat noem jij gelukkig' je bent nu echt aan het schreeuwen en bijna huilen tegelijk. je hangt midden in een zin op en zakt op de grond het word je nu even te veel. 'wat was er?' vraagt Xavier die je omhoog tilt. 'ik denk dat Nathan dat ook veel aangaat' zeg je 'wat is er dan' vraagt hij 'dat was mijn pleegvader weer' zeg je 'wat is er dan' vraagt Nathan 'het is hun schuld dat onze ouders zijn overleden, zij hebben het schip laten zinken' zeg je en kijkt naar de grond, het gebeurt allemaal te snel achter elkaar.