Living forever 19. 4

Jay
‘Als in een engel die achter de duivel staat?’ vroeg Nathan stomverbaasd. ‘Dat geloof ik.’
‘Niet alle engelen vielen om zich bij de duivel aan te sluiten,’ zuchtte Max. ‘Sommige wilde tussen de mensen leven.’
‘Maar dan zou hij zich toch iets moeten herinneren?’ vroeg ik. ‘Hij zou op zijn minst iets moeten herinneren van een val of zo.’
‘Wel misschien viel hij heel hard op zijn hoofd?’ vroeg Nathan. ‘Hij heeft soms wel eens van die gekke momenten, misschien komt het van een harde klap op zijn hoofd?’
‘En bij die klap verloor hij ook meteen al zijn herinneringen?’ vroeg ik. ‘Dat is mogelijk behalve dan dat hij herinneringen van dat hij opgroeide.’
‘Kan ook misschien gemaakt zijn door die klap?’ opperde Nathan.
‘Gaan we hier blijven zitten wachten tot we dood gaan of gaan we wat doen?’ vroeg Max ineens. Nathan haalde een ijzeren bol te voorschijn.
‘We gaan eerst Siva helpen,’ zei hij. ‘Daarna krijg je de speciale elf vind bol ding.’
‘Wat heb ik daaraan als ik dood ben?’ vroeg Max. Nathan keek hem streng aan. ‘Laten we Siva vinden.’ Hij sprong op en al snel volgde we hem het bos in. De engelen waren niet moeilijk te vinden. Ze straalden licht uit ook al waren ze dood.
‘Wat is hier gebeurd?’ vroeg ik stomverbaasd. Ik stapte over een stuk vleugel heen.
‘Ze werkten niet mee.’ Ik draaide me om en zag twee Siva’s staan.
‘Wow dit is eng,’ zei Nathan.
‘Dat zei ik ook al,’ zei Tom. ‘Dit is Siva’s engelentweelingbroer Kumar en ja dat klinkt vaag.’
‘Ik wou raar zeggen,’ zei Max.
‘Ik eng,’ zei Nathan.
‘En ik wil een uitleg,’ zei ik. ‘Sinds wanneer doden engelentweelingbroeren engelen?’
‘Wauw, dat klinkt pas vaag,’ mompelde Nathan. Hij was overduidelijk in schok en ik vroeg wat voor onzin hij nog meer ging uitkramen.’
‘Ik begrijp dat dit behoorlijk verwarrend is,’ zei Kumar stijfjes. ‘Maar Siva legt alles zo uit. Ik moet zijn ziel zoeken.’ We keken hem aan alsof hij zo juist had gezegd dat Sinterklaas getrouwd was met de paashaas. Kumar ontrolde zijn vleugels en vloog weg.
‘Dat was… interessant,’ mompelde Nathan zachtjes.