Living forever 19.3

Siva:
‘Inderdaad hou je mond!’ siste de vrouw. Achter hen verscheen ineens meer licht.
‘Heb jij enig idee…’ begon ik mijn vraag aan Tom.
‘Nee,’ siste Tom terug. ‘Geen flauw idee.’ De wezens voor ons (ik had nog altijd geen flauw idee wat ze waren dus ik noemde ze maar wezens) bogen tot mijn grote verbazing naar het licht.
‘Vind jij dit ook niet…’ begon Tom.
‘Ja inderdaad,’ zei ik terug. ‘Rennen.’ We sprintte beide het bos achter ons in. En stopte toen een groep mensen ineens voor ons op doken. Ten minste ik dacht dat het mensen waren.
‘Siva,’ zei een van de mensen. ‘Je leeft nog.’
‘Hoe kent iedereen mijn naam!’ riep ik uit. De mensen keken me geschrokken aan.
‘Raak hem niet aan,’ klonk een stem achter me. ‘En vertrek.’ De mensen verdwenen in het niets en ik draaide me om naar de gene die achter me stond.
‘Dit is eng,’ zei Tom zachtjes. Voor me stond ik en daar mee bedoel ik dat daar iemand stond die als twee druppels water op mij leek.
‘Siva, ik ben Kumar,’ zei hij. ‘Dit zal vast een behoorlijke schok voor je zijn en ik begrijp dat je er niets van snapt.’
‘Wie ben jij?’ vroeg ik. ‘Wie ben ik? Wat ben ik?’
‘Ik ben Kumar,’ zei hij. ‘Jij bent Siva, mijn tweelingbroer. Wat je bent, ik denk dat de juiste term Engel is.’
‘Waarom denk?’ vroeg ik. ‘Waarom weet je het niet zeker?’
‘Je kent vast het verhaal over de gevallen engelen,’ zei Kumar. ‘Lucifer haalde ze over om het paradijs achter te laten en naar aarde te gaan. De krachten, de engelen die de net achter je aan zaten, zijn naar aarde gegaan om ze op te sporen en te straffen.’
‘En ik ben een gevallen engel?’ vroeg ik.
‘Niet precies,’ zei Kumar. ‘Je wilde geen engel meer zijn. Je wilde mens zijn, geboren worden en daarna dood gaan. Het lukte je redelijk. Je sprong van paradijs sneed je ziel en daarmee je engelen krachten uit je lichaam. Je kwam op aarde neer. Werd daar geboren als mens. Had een mensen leven. Alleen…’
‘Het doodgaan gedeelte wilde niet zo goed,’ maakte ik zijn zin af. Kumar glimlachte.
‘Nee, inderdaad niet,’ zei Kumar. ‘Zelfs heilig vuur zal je niet kunnen doden en daarom kan je een gevaar vormen voor hemel.’
‘Hoezo dat?’ vroeg Tom verbaasd.
‘Er zijn weinig engelen die weten dat je nog leeft,’ zei Kumar. ‘Drie in totaal, ik ben daar een van. De andere twee zijn bang dat je je bij de duivel aansluit en zo een onmogelijk te doden wapen tegen de hemel word.’
‘Hoezo denk jij van niet?’ vroeg ik.
‘Je bent mijn broer Siva,’ zei Kumar. ‘Ik weet waar jou hart en je trouw werkelijk ligt en dat is niet bij de duivel.’