H40

Ik moet het toegeven, Nicos vecht best goed. Ik en hij springen rond elkaar heen, ontwijken elkaars aanvallen en maken mooie gebaren in de poging de ander te raken.
Nicos springt naar voren en maakt een steek beweging naar mijn rechter zij. Ik maak een mooie draai en ontwijk hem en probeer zijn achter kant, zijn rug, een tik te geven met mijn houten zwaart. Net op tijd ontwijkt hij en valt aan op mijn benen, ik spring weg. Dan doe ik een schijnbeweging naar zijn nek, en als hij probeerd die afteslaan keer ik mijn zwaard en stomp hem in zijn buik. Even snakt hij naar adem.
Dan valt hij aan, schijnbewegingen makend draait hij om me heen. Ik probeer hem bij te houden. Ik sla zijn aanvallen op mijn hoofd, armen, benen en buik af, maar als hij te snel voor me is ramt hij mijn rug. Ik snak naar adem. Dan spring ik over hem heen en sla hem dríe keer achter elkaar op zijn arm, nu laat hij zijn zwaard vallen.
Even denk ik dat ik heb gewonnen, maar helaas, hij valt weer aan. Met blote vuisten. Ik probeer hem te ontwijken maar met een snelle graai-beweging krijgt hij mijn zwaard in handen. Nu sta ik zonder wapen.
'Haha, Lilith, nu heb ik je!' Nicos grijnst naar me. Ik grijns terug, zonder er bij na te denken. Maar ik laat het er niet bij liggen.
De vermoeidheid die ik deze heledag heb gehad is voorbij, ik voel me net als vanochtend, vrij en vol energie! Ik sluip op hem af en hij houd mijn zwaard gespannen vast. Dan spring ik op hem af. Bang zet hij een stapje naar achteren. Hij is zeker bang dat ik hem neer ga klauwen.
Vlak voordat ik hem zou raken maak ik een salto, zet me af op zijn hoofd en spring naar zijn zwaard.
'Dit had je niet gedacht he? Nicosje!' Ik hef zijn zwaard in mijn handen en hij likt zenuwachtig langs zijn lippen. Dan gaan we elkaar weer te lijf. Recht, links. Stoot naar hoofd, links, rechts!
Te snel onderbreekt Nicos mijn patroon met een zwaai naar mijn hoofd en ik moet hem ontwijken, deze slag zou ik nooit af kunnen slaan. Ik maak een koprol naar achteren. Ik draai me weer om op mijn tenen en ik maak een slag naar zíjn hoofd. Hij maakt de fout die ik niet maakte en probeerd wel af te slaan. Domme fout. Stomme fout.
Ik zet me schrap tegen mijn zwaard en hij vliegt met een boogje naar achteren, met een sprong ben ik bij hem. Ik zet mijn zwaard zachtjes op zijn nek.
'Gewonnen, Nicosj-' Nicos laat me niet uitspreken, hij is opeens niet meer onder mijn zwaard. Ik draai me te laat om, en zie opeens dat hij boven míj staat en ík op de grond lig. Zijn zwaard prikt zachtjes tegen mijn nek. Hoe kwam hij daar? Hij lag toch op de grond.
'Hoe?' vraag ik. Maar hij negeerd mijn vraag.
'Gewonnen Lilithje,' zegt hij met een sluw lachje.