Eating ice with Lestat

Desiree p.o.v

Edward zag eruit alsof hij elk moment kon ontploffen. Hij bewoog zich vliegensvlug door het kleine kantoortje en gaf de zuster een spuit, waardoor ze meteen buiten bewustzijn was. Daarna stopte hij vlak voor Jacob. Hij hief zijn hand op alsof hij hem wilde slaan, toen Alice binnen kwam rennen. ‘EDWARD! Hou op! Er gaan gewonden vallen als je hiermee door gaat… KOM MEE!’ Drong ze aan, en ze sleurde Edward aan z’n arm naar buiten. ‘Ik ben nog niet klaar met jou, hond!’ Riep hij nog. Toen de zuster wakker werd geloofde ze gelukkig het verhaal dat ze was flauwgevallen. Lin’s pols was blijkbaar gekneusd, en ze kreeg hier drukverband omheen. Toen we het kantoortje uit waren vertelde ze me wat er was gebeurd. Jake wilde haar een hand geven, maar tot mijn verbazing sloeg ze d’r armen om zijn middel en knuffelde hem stevig. ‘Dank je Jacob. Ik weet niet wat er zou zijn gebeurd als jij niet was gekomen. Blijkbaar heb ik me vergist in jou. Je bent okay.’ Ze bleef even zo staan met een verbaasde Jake. We besloten naar huis te gaan en meldden ons af bij de balie. ‘Ik kan jullie geen lift geven, ik ben met de motor gekomen, dat ging sneller dan die oude rammelbak van me.’ ‘Maakt niet uit.’ Zei Lin glimlachend. Deze sprong van verschil was ff wennen. Ik was nog steeds niet helemaal tevreden met het weerwolf gedoe, omdat hij tegen me had gelogen. Maar ik wist zeker dat dat nog wel zou komen, het is immers een schat van een jongen. Toen we wilden weglopen zagen we Carlisle aan komen rijden samen met Lestat. ‘Dr. Cullen.’ Begroette Jake hem netjes. ‘Jacob.’ Zei deze hartelijk. Carlisle zou wel de laatste persoon zijn die onvriendelijk zou doen tegen iemand. Jake zei ons gedag en scheurde weg met zijn motor. ‘Wat komen jullie hier doen?’ Vroeg ik de mannen. ‘Alice belde dat er een akkefietje was met Edward.’ Carlisle keek vluchtig even naar Lin’s arm. Hij stapte uit en liep naar binnen. ‘ Kom, stap in. Dan breng ik jullie wel even naar huis.’ Lestat opende de deur voor ons en we gingen in de auto zitten. Ik kon er nog steeds niet bij dat deze mannen gay waren en wist zeker dat ze talloze vrouwen harten zouden breken als ze dit wisten. Lestat zat zachtjes mee te zingen op de muziek, en weer werd ik door zijn stem betoverd. ‘Hey Lestat, heb je er eigenlijk ooit aan gedacht om professioneel zanger te worden?’ Hij stopte met zingen en keek me aan via de spiegel. ‘Nee eigenlijk niet, hoezo?’ Hij leek oprecht verbaasd over deze vraag en Lin en ik keken elkaar met grote ogen aan. ‘Omdat je geweldig zingt! Je stem is het mooiste wat ik ooit heb gehoord! Mensen horen dit soort dingen niet vaak weet je.’ Ik kon zien dat hij aan het nadenken was over wat ik hem zei. Toen stopte hij de auto naast de kant, en draaide zich om. Hij keek Lin en mij omstebeurt aan. ‘Vinden jullie echt?’ Ik rolde met mijn ogen. ‘Lestat,’ zei Lin. ‘Je luistert zelf continu naar de radio en naar cd’s enzo, als je daarna naar jezelf luistert, hoor je het verschil toch wel?’ Lestat knikte. ‘Ja, dat is ook wel zo, maar voor ons is mijn stem net zo goed als al die zangers.’ ‘Nou, als het voor vampiers al zo klinkt, had je er sowieso iets mee moeten doen. Voor mensen klinkt je stem veel mooier dan die van de rest van de zangers.’ Er verscheen een glimlach op zijn gezicht die mijn hart deed smelten. Hij zou inderdaad veel harten breken als de vrouwen wisten dat hij gay is. Hij deed de deur open. ‘Wat ga je doen?’ vroeg Lin. ‘Jullie hier achter laten natuurlijk.’ Zei hij nonchalant en deed zijn deur weer dicht. Lin en ik keken elkaar even verwoed aan. Hij zou dit toch niet menen hè? Maar toen deed hij lachend mijn deur open. ‘Jullie hadden jullie gezichten moeten zien!’ zei hij tussen de lachstuipen door. ‘Echt onbetaalbaar! Je denkt toch niet dat ik zoiets zou doen? Nee, we gaan een ijsje eten! Om van de schrik bij te komen van wat er net allemaal is gebeurd.’ ‘Maar ik heb geen geld bij me.’ Zeiden Lin en ik tegelijk, en we schoten in de lach. ‘Doe normaal, dat is de bedoeling ook, ik trakteer. Voor als je het nog niet wist, we hebben geld zat, en we doen er nou niet bepaald veel mee. Dus ik vind dat we dit best kunnen doen.’ Hij glimlachte weer en liet ons uitstappen. Lin en ik bestelde allebei een “Cookie Dream” wat een ijsje was met Cookie smaak, met slagroom en m&m’s. Toen we die ophadden bracht Lestat ons naar huis. ‘Lin, Dees, zijn jullie binnenkort niet jarig?’ vroeg Lestat toen hij de auto aan de kant zette bij ons huis. ‘Uhu, dat klopt. Lin de 22ste en ik de 21ste heel grappig eigenlijk. Allebei in april, en we verschillen maar 1 dag met elkaar.’ Lin en ik glimlachten naar elkaar. Lestat was aan het denken. ‘Nou meiden, dan zie ik jullie later wel weer. En misschien dat jullie de 23ste jullie verjaardag dan bij ons willen komen vieren? Dat valt op een zaterdag als ik het goed heb.’ We zeiden dat we dit wel wilden en namen afscheid van Lestat. De rest van de dag verliep rustig, maar toen we de volgende dag op school kwamen, zagen we dat Edward er niet was. En de dagen erna ook niet. Vrijdag middag toen we op het plein stonden zagen we dat Jared raar naar ons keek. Vooral naar Lin. ‘Jasper, waar is Edward?’ vroeg ik. Lin keek weg van Emmett richting ons. ‘Hij is een tijdje weg. Om zijn gevoelens onder controle te krijgen. Hij heeft er spijt van, van wat hij Lin heeft gedaan.’ Ik zag dat Emmett z’n spieren aanspande en iets norser keek. ‘Hij is naar de Denali clan. Een groep vampiers zoals ons, die geen mensenbloed drinken. Ik weet niet wanneer hij terug komt, hij zei dat hij een paar maanden weg zou blijven.’ Eigenlijk was dat ook wel beter. Ik vond het fijn dat Jasper weer normaal tegen me praatte. Nadat hij gek werd van mijn bloed, sprak hij niet meer zo veel, omdat hij zich ervoor schaamde. Ik dacht opeens aan volgende week, dan zouden Lin en ik jarig zijn. ‘Jasper, Emmett?’ ze keken me allebei nieuwsgierig aan. ‘Ik, erm. Ik wil een enorme gunst aan jullie vragen.’ Ze keken elkaar even aan, en Jasper haalde z’n schouders op. ‘Jullie weten dat we volgende week zaterdag onze verjaardag bij jullie thuis vieren?’ ‘Ja hoezo?’ vroeg Emmett. ‘Nou, ik wilde vragen of ik Jacob mocht uitnodigen.’ Het gezicht van allebei de jongens betrok meteen. ‘Je wilt… Dat we… Die HOND binnenlaten?’ Emmett sprak heel rustig, wat me alleen maar banger maakte. ‘Het hoeft niet. Ik kan het ook apart met hem gaan vieren.’ Jasper legde een hand op Emmett’s arm, en de sfeer werd opeens een stuk meer relaxt. Ik keek vluchtig naar hem. Het was fijn dat iedereen wat rustiger werd, maar toch voelde ik me een beetje gebruikt op die manier. Hij keek me met een warme blik aan. ‘We zullen het er met de rest van de familie over hebben.’ Hij wende zijn gezicht naar Emmett. ‘Het zou ook niet de eerste keer zijn. Seth en Edward zijn ook vrienden. Dus die komt ook weleens langs.’ Emmett ontspande zijn spieren. ‘Lin, zullen we gaan?’ vroeg hij nors, en hij nam haar mee aan d’r arm. Ik keek naar m’n voeten en werd rood. Jasper legde z’n arm op m’n schouder. ‘Geen zorgen. Ik praat erover met de rest.’ Toen ik hem niet antwoordde legde hij zijn hand onder m’n kin en tilde m’n hoofd op. ‘Hey, Dees. Het komt echt wel goed, ik praat erover. Ik vind het niet echt een probleem, maar Emmett moet gewoon niks hebben van weerwolven.’ Ik haalde diep adem om niet overstuur te raken. ‘Het is al goed Jasper, ik vier het zondag wel met hem. Dan hoeven we ook geen rekening te houden met iedereen enzo. Echt, het is okay! En dan zie ik Billy ook weer eens.’ Hij lachte een oogverblindende glimlach waardoor ik vergat te ademen. Hij moest me eraan herinneren, en ik slokte een diepe teug adem op. Toen hij alsnog een onzekere blik in mijn ogen zag kuste hij me teder. ‘Zo’n hond als Jacob zal nooit tussen ons in komen te staan, dat weet je toch hè? Je bent de liefste die ik ken!’ Mijn hart sloeg een slag over en ik kuste hem nu. Deze kus was langer, gewaagder. Toen ik zachtjes met mijn tong over zijn koude lippen streek trok hij zich terug en begon zwaar te ademen. Hij lachte een flauw glimlachje. ‘Nou moet je het niet te bond gaan maken… Laten we het rustig aan doen, stapje voor stapje.’ Ik knikte. ‘Sorry, ik liet me even meeslepen door het moment. Het zal niet meer gebeuren.’ Hij knuffelde me stevig, en we liepen naar zijn motor. In het begin was ik bang voor de motor, omdat Jasper ongelooflijk snel rijd. Maar je leert ervan te houden en nu stapte ik graag bij hem achterop. ‘Wat wil je eigenlijk voor je verjaardag?’ Vroeg hij toen ik m’n helm opzette. Ik keek hem geschrokken aan. ‘Ik hoef helemaal niks. Ik ben blij met jou, en bij me blijven is het grootste cadeau dat je me zou kunnen geven.’ Hij zei dat het okay was, maar ik zag een twinkeling in zijn ogen die aanduidde dat hij toch iets van plan was.
We reden met de motor naar het huis van de Cullens – waar we voortaan standaard op vrijdag zouden eten – en ik sloot mijn ogen om me vast te klampen aan Jaspers lichaam. We waren er veel te snel zoals gewoonlijk, en toen ik mijn helm afzette zag ik de Jeep van Emmett ook aankomen rijden.