Bloedtest gone wrong

Linda p.o.v

Daar stonden we dan, in een kamer die steeds kleiner leek te worden. Waren er nog meer bovennatuurlijke wezens waarvan we niks wisten? Op een of andere manier schrok het hele weerwolf gebeuren me meer af dan vampiers. Waarom wist ik niet. Waarschijnlijk omdat ze niet in harige engerds veranderen. De stilte die er was gevallen was akelig. Dees stond met d'r mond open naar Jacob te kijken. Hij schuifelde gegeneerd met z'n voeten. 'Ik hoop dat dit geen probleem is. We doen geen mensen kwaad, absoluut niet! Alleen vampiers. Als ze het verdrag verbreken. Of nomaden die mensen iets aan doen. Een paar jaar terug was er een groep nomaden hier. Ze hebben de dochter van Chief Swann vermoord. Edward had een relatie met haar. Hij heeft die blonde vermoord. Wij de andere twee. We houden de mensen veilig, snap je?' Hij keek vluchtig van Dees naar mij en weer terug. Het klopte natuurlijk wel, alles werd een stuk duidelijker. 'Jake, bij mij heb je het sowieso al verpest, dus kom niet aanzetten met: ik ben een enorme hond, vergeef me. Sorry Dees, ik ga naar m'n kamer.' Toen ik bij de badkamer deur stond en nog een keertje omdraaide zag ik tranen in haar ogen. Eentje gleed over haar wang. Ik wilde niks liever dan nu bij d'r blijven, maar ik was bang dat ik dat mormel dan iets aan zou doen. Dus sloot ik de deur achter me en liep direct door naar mijn kamer. Toen ik m'n lamp aandeed slaakte ik een kreetje van schrik. Emmett zat op m'n bed. Ik had niet verwacht dat hij zou komen. Hij grijnsde sluw. 'Zie je wel dat je bang voor me bent.' Ik stompte hem. 'Dit is iets heel anders. Ik had je gewoon niet verwacht. Wat kom je doen?' Hij trok z'n wenkbrauwen op, alsof ik een punt miste. 'Wat?' Ik ging naast hem zitten op het bed. 'Mag ik savonds niet naar mijn meisje gaan? Als het even kan kom ik elke avond.' Hij streek met zijn hand over mijn wang en ik merkte dat ik een lichte blos kreeg. De kou van zijn lichaam stoorde me al helemaal niet meer. Hij haalde z'n neus op. 'Is die hond nu nog hier?' Ik knikte. Zijn zintuigen waren heel goed, hij rook hem van twee kamers verderop. 'Je noemde hem "hond"?' Emmett verstarde en sloeg zijn hand voor z'n mond. Ik giechelde. 'Geen zorgen. We weten wat hij is, je hebt je mond niet voorbij gepraat.' Emmett zuchtte diep. 'Gelukkig.' zei hij. Toen glimlachte hij en keek me aan. Ik wilde weg kijken zodat ik niet weer zou gaan blozen, maar dat lukte niet. Zijn ogen hielden me gevangen. 'Is er nog iets waar je per se over wilt praten vanavond?' Ik schudde mijn hoofd. Zijn grijns werd breder en hij zoende me. We bleven een tijd zo liggen zoenen tot dat hij zich terug trok. Ik zuchtte. Ik had liever gewild dat hij door bleef gaan. We hoorden een zachte bonk buiten, wat betekende dat Jacob eindelijk weg ging. En niet veel later hoorden we het gefluister van Jasper vanuit Dees' kamer komen. 'Lin, is het goed als ik morgen eerst even naar huis ga?' 'Ja natuurlijk, hoezo?' Emmett glimlachte. 'Zodat ik m'n Jeep kan ophalen. Vanaf nu, geef ik je een rit naar school. Ik zal Mike Newton wel afbellen.' Volgens mij kon de lach op mijn gezicht niet groter worden dan dat ie was. 'Rijden Dees en Jasper ook mee, of gaan die met zijn auto?' Emmett schudde zijn hoofd. 'Jasper heeft geen auto. Ze gaan op de motor.' Ik keek even verbaasd. Ik zag Jasper niet echt als een motor persoon namelijk. 'Wat voor motor is het?' 'Een Honda CBR-954-RR Titan.' 'Haha, ik zal hem wel zien. Gewoon Honda was genoeg geweest.' Emmett hield zijn lach in. 'Hey, kan ik er wat aan doen dat ik niet al honderden jaren leef! Ik heb geen tijd gehad om elk onnozel klein ding te leren.' Ik keek hem uitdagend aan en zijn mond vormde een grote "O", wat er heel grappig uitzag. ‘Dit soort informatie kan anders ontzettend nuttig zijn hoor.’ ‘Ja, maar niet bij mij. Ik wil later niks gaan doen in die branche.’ Emmett sloeg zijn armen om me heen en legde z’n kin op mijn hoofd. ‘Mijn lieve domme blondje.’ Fluisterde hij tegen m’n haar. Ik gaf hem een por in z’n maag, wat mij meer pijn deed dan hem, maar hij moest er wel om grinniken. Ik viel in slaap met zijn koude lichaam tegen de mijne en dacht eraan dat dit nooit beter zou kunnen worden. Toen ik die volgende ochtend beneden kwam zaten Dees en Jasper aan de keukentafel. Dees schonk een kop koffie voor me in. ‘Prettige avond gehad?’ vroeg ik met mijn blik op Jasper gevestigd. Hij zat echt gewoon te staren met een verliefde grijns op z’n gezicht. Dude werd rood en knikte. Ik keek rond om te kijken of Emmett er ook al was, maar tot mijn verbazing was hij er niet. ‘Jasper, waar is Emmett?’ Jasper scheurde met tegenzin zijn blik los van Dees om mij aan te kijken, en zuchtte. ‘Edward is lastig aan het doen… Hij heeft z’n autosleutels gepikt en nu rennen ze ergens rond in het bos. Stiekem hoop ik dat Emmett hem eens goed pijn doet.’ Toen Jasper mijn rare blik zag sprak hij verder. ‘Edward is verliefd op je. We dachten dat het niet erger kon dan bij Bella een paar jaar terug, dat meisje dat is overleden. Maar jij bent een zogeheten “zanger” voor hem. Je bloed zingt, het ruikt lekkerder dan alles wat hij ooit heeft geroken. Bovendien vind hij je geweldig. Maar het punt is, dat hij niet wilt dat Emmett met jou omgaat.’ Ik liet deze informatie even inzinken terwijl ik met mijn hoofd schudde. ‘Keep on dreaming! Ik vind hem helemaal niet leuk. Misschien dat hij aardig kan zijn, in het begin in ieder geval, maar hij wordt zo hangerig enzo. Ik kies toch zelf met wie ik omga en met wie niet?’ Dees was instemmend aan het knikken. Jasper keek weer even naar haar, maar nu met een andere blik, die ik niet helemaal kon plaatsen. ‘Bij mij is het precies hetzelfde,’ zei hij. ‘Jared is verliefd op Dees. Haar bloed zingt niet voor hem, maar hij is dol op d’r. Hij deed hetzelfde met mijn sleutels. Maar ik ben iets slimmer dan Emmett, en heb gedreigd Dees te vermoorden.’ Hij knipoogde naar haar en ze lachte breed terug. ‘Nou, toen gaf hij m’n sleutels wel heel snel terug.’ Ik keek hem met grote ogen aan. ‘Heb je dat echt gezegd?’ Hij knikte. ‘Je weet toch dat ik haar nooit iets aan zou doen.’ Ik rolde met m’n ogen toen hij weer in zijn gestaar verviel en liep richting de voordeur. Net toen ik deze opendeed, werd er op geklopt en stond Emmett voor de deur. Zijn shirt zat scheef en hij was hinkend een schoen aan het aantrekken. Ik schoot in de lach en leunde tegen de deur aan om niet om te vallen. ‘Het is niet grappig!’ zei hij op een geïrriteerde toon. ‘Volgens mij ben je gewoon half naakt op de vlucht geslagen voor Edward of niet?’ Hij had z’n schoen aangekregen en ging overeind staan. ‘Ja. Ik heb hem een harde mep verkocht, die hem even verwarde, daardoor kon ik snel weg. Dan maar half naakt. Jasper heeft het verteld zeker?’ Ik knikte en liep richting de keuken om mijn tas te pakken. Ik zei gedag tegen Dude en Jasper en liep met Emmett mee naar zijn Jeep. De eerste helft van de ochtend verliep aardig rustig, er was niet veel te doen. Ik merkte wel dat Mike de hele tijd boos naar me zat te kijken, maar als ik hem recht aankeek, lachte hij. Wat een schijnheilig ventje… Toen we biologie hadden zouden we bloed proeven doen om het onderzoek te doen naar ons DNA. Jasper, Edward, Dees en ik waren een groepje. Ik wist dat Dees niet goed tegen naalden kon -ik trouwens ook niet- en keek haar bezorgd aan. Ik prikte haar en Edward prikte Jasper, later zouden we omwisselen. Bij Jasper brak de naald af op zijn huid, die bijna net zo hard was als graniet. Probeer dat maar eens uit te leggen aan een leraar. Ik zag nog net uit m’n ooghoek hoe Jasper zichzelf zachtjes beet en snel een paar druppels bloed opving in een buisje. Toen ik goed keek, was de wond alweer verdwenen. Ik prikte mis in Dees’ arm waardoor ongeveer de helft van de naald in haar arm belande en afbrak toen ik schrok. Het bloed gutste uit d’r arm. Ik keek snel naar Jasper, wiens ogen pikzwart waren geworden. Hij was nog niet zo lang een “vegetariër” als de rest van de Cullens. ‘Dit is niet goed.’ Mompelde Edward. ‘Lin, haal haar hier weg, nu! Ik zal wel naar het andere kamertje gaan met Jasper en zeggen dat hij gewoon niet tegen bloed kan ofzo.’ Ik stond aarzelend op. ‘Ga!’ zei hij nu dringender. Ik pakte Dees vast bij d’r goede arm en liep snel naar het kantoortje van de schoolverpleegster. Ze gaf haar een verdovend middel zodat ze de naald uit haar arm kon halen en vroeg of ik buiten wilde wachten. Ik liep de gang op en zag Edward net de andere kamer uit komen lopen. ‘Hij is ervandoor. Hij is het bos in gerend om te jagen. Hij haat zichzelf nu.’ Ik keek verbaasd. ‘Hoezo? We weten dat hij pas nieuw is als “vegetariër” en er is toch niks mis gegaan?’ Edward zuchtte een keer. ‘Nee dat klopt. Maar hij verloor wel bijna zijn zelfcontrole, en dat is iets wat niet mag gebeuren in de buurt van Desiree.’ Ik knikte begrijpend. Daar had hij natuurlijk wel gelijk in. Ik liep naar buiten om een sigaret te roken. Over het algemeen rookte ik niet, maar in tijden van stress zoals deze, vond ik dat het mocht. Dees vond het nooit erg als ik een sigaret van d’r pakte, dus pakte ik er eentje uit haar tas en stak hem op. Edward liep achter me aan. Hij keek oprecht bezorgd, om Jasper en om Desiree, en ging tegenover me staan. Toen hij me aankeek wist ik dat hij m’n gedachten aan het lezen was. Gelukkig lagen deze bij Jasper en Dees, zodat hij geen rariteiten zou opvangen. Hij zette een stap in mijn richting en mijn hart sloeg een slag over. Niet van bewondering ofzo, meer van een soort van angst. Ik zag zijn ogen even naar mijn lippen flitsen en wilde achteruit deinzen, maar belande tegen een muur. Hij kwam zo dicht bij me staan dat ik zijn hete adem op mijn wang kon voelen. Hij boog zijn hoofd en sloot zijn ogen en kuste me… Eerst een klein aarzelend kusje, daarna pakte hij me vast in m’n nek en m’n middel en trok me hevig tegen hem aan. Hij begon me ruig te zoenen terwijl ik hem van me af probeerde te duwen. Wat onmogelijk was gezien zijn kracht. Ik sloeg hem heel hard in zijn maag en voelde een hevige pijnscheut door mijn arm stromen. Tranen sprongen in mijn ogen. Ik merkte dat hij eventjes stopte, maar alleen om mijn haar uit mijn gezicht te halen. Daarna ging hij gewoon door, ruwer dan eerst. Ik reikte in mijn zak om m’n mobiel te pakken en drukte random op wat knoppen. Edward begon me nu echt pijn te doen. Hij drukte zijn ijskoude stenen lichaam dicht tegen me aan, en met zijn harde lippen leek hij de mijne te willen vermorzelen. Niet veel later hoorde ik een motor stoppen. ‘Wat is er aan de ha…’ Jacob kwam de hoek om lopen en zag mij tegen Edward worstelen. Hij grauwde als een beest en sprong op Edward af. Ik schrok van het geluid wat uit zijn keel kwam. Hij greep Edward in zijn kraag en sleurde hem van me af. Edward belande een paar meter verder op de grond en Jacob liep naar mij toe. ‘Lin, is alles okay?’ Hij streek haren uit mijn gezicht en droogde mijn tranen terwijl ik langzaam knikte. Hij glimlachte even en draaide zich toen woest om. Edward was ondertussen opgestaan. ‘Verdomde bloedzuiger! Wat denk je wel niet? Je weet dat ze van iemand houd, dit is aanranding! Ze zou je moeten aangeven bij de politie!’ Ik had hem nog nooit zo woedend gezien. Edward grimaste en schudde zijn hoofd, alsof hij wilde zeggen dat Jake er helemaal naast zat. ‘Dit is niet wat je denkt hond. Ik houd van haar. En ik weet zeker dat ze dit zelf ook wilde, heel zeker.’ Ik maakte een verstomd geluidje. Jake keek achterom, alsof hij wilde zeggen dat hij dit wel afhandelde. Ik zag dat zijn vuisten aan het trillen waren terwijl hij kil verder sprak. Deze toon beangstigde me. Hij klonk niet als die van hem. ‘Als jij Lin ook nog maar met 1 vinger aanraakt, zonder dat zij hier eerst toestemming voor heeft gegeven, dan maak ik je af. Verdrag of geen verdrag, dat kan me niks schelen, ik maak je af.’ Jake draaide zich om en liep weer naar mij, hij bracht me naar binnen, naar de zuster. Dees was ondertussen weer helemaal opgelapt en keek verbaasd toen ze Jake en mij samen binnen zag komen lopen. ‘Moet ik Carlisle anders bellen?’ vroeg Jake. Ik schudde mijn hoofd. Ik wilde hem er niet bij betrekken. Edward kwam woest het kantoortje binnen stormen en smeet de deur dicht waardoor de zuster en Dees schrokken. Ze keek me bezorgd aan. ‘Wat is er aan de hand?