Robot

Ik had nooit gedacht dat er een dag zou komen dat ik keihard wilde gaan gillen om daarna heel hard weg te rennen zoals je altijd ziet in van die Amerikaanse films, wel vandaag was die dag. De robot gooide de jongen aan de kant alsof het een kitten was die op zijn arm zat (niet dat ik ooit iemand met een kitten heb zien gooien) en kwam nu op mij afgelopen. Tja, wat doe je dan? Dat weg rennen zou niet lukken, misschien alleen gaan gillen?
'Niet bang zijn,' de stem klonk vertrouwd, maar tegelijkertijd zo onbekend. 'Kom op Smiley.' 
'Wie ben jij?' vroeg ik stom verbaasd. Het robot ding dat mij kende en dat ik niet kende zuchtte, gooide me met gemak over mijn schouder en rende de kamer uit.
'Zet me neer!' ik sloeg boos op zijn rug wat me alleen een pijnlijke hand opleverde.
'Relax, morgen mag je me wormen voeren,' zei de robot. Ik verstijfde. Nee. Nee! NEE! 
'Scot?' fluisterde ik zachtjes. Er schoot iets zo snel langs ons dat ik het niet eens kon zien.
'Ssj Iza,' zei hij zachtjes. 'Alles komt goed.' ja, natuurlijk alles komt goed. Je bent ook helemaal niet ontvoerd. Hebt vandaag niet naakt gezwommen in het meer voor Scots huis. Scot is geen Robot. Je droomt. Dat is het je droomt.
Ik had nooit gedacht dat er ooit een dag zou komen waarop ik gillend weg zou willen rennen zoals je in van die Amerikaanse films ziet en flauw zou vallen. Ach ja gekke dingen gebeuren nu een maal in dromen. Alles werd zwart.