O13 Isabelle Cleo Harrison.

Ze had doodsangsten uitgestaan de eerste paar dagen dat Oliver in slaap werd gehouden. Wat nou als ze nooit meer in die mooie ogen kon kijken? Gelukkig zijn haar angsten niet de werkelijkheid geworden, maar ze was nog wel bang. Elke keer als de telefoon ging, deed ze stiekem een schietgebedje. Ze kon haar gedachten niet meer bij Nathan en Layla houden, en dat was merkbaar. Grace had haar al gewaarschuwd. Als ze niet zou oppassen was ze Oliver kwijt. Niet letterlijk, maar het zou ondragelijk zijn om hem hier te hebben rondlopen, en hem niet mogen aanraken.

Daarom was ze nu uiterst geconcentreerd bezig om met Layla een enorm groot vel papier te besmeuren met verf. Uiteindelijk genoot ze ervan om te zien hoe het kleine meisje enthousiast met haar handjes het blad vol maakte met kleine handjes. "Ja die is heel mooi Laylie." zei ze liefjes, en tilde haar op. Ze liep naar de badkamer, en ging het meisje wassen. Daarna ging ze de boel beneden opruimen. Layla probeerde haar te helpen, maar ze maakte het juist erger. "Ga maar even met je barbies spelen." glimlachte ze, en streek over haar donkere haar. Ze legde de tekening buiten, en zette hem vast met stenen.

Grace kwam binnen met de gewonde Oliver. Ze liep snel naar hem toe. "Gaat het al beter?" vroeg ze bezorgd, en nam hem van Grace over. Ze wist dat haar baas afkeurend keek, maar daar maakte ze zich niet druk om. Oliver was degene waar het nu even om draaide. "Waar wil je zitten?" vroeg ze, en keek hem bezorgd aan. "In jouw bed." fluisterde hij speels in haar oor. "Op de bank." zei hij toen in het algemeen. Met een geheimzinnig glimlach loodste ze hem naar de bank, en liet hem zakken. "Wil je wat drinken?" vroeg ze. "Een water is goed." zei hij vriendelijk. Ze liep naar de keuken en schonk drinken in voor het hele gezin. Eigenlijk was ze gewoon een halve huishoudster. Niet dat ze dat erg vond, maar dat was nou niet haar werk.

Toen Oliver genoeg had van zitten, hielp ze hem de trap op. Ze legde hem op zijn bed, en bleef er even bij zitten. "Je weet zeker dat het gaat?" mompelde ze. Oliver lachtte zachtjes en knikte toen. "Morgen komt er een mevrouw die me gaat helpen met douchen enzo. Het komt echt goed Isa." zei hij vriendelijk en installeerde zich goed tussen de kussens. Ze knikte en verliet de kamer. Ze bracht Nathan en Layla naar bed, en ging daarna nog wat borrelen met Tyron en Grace. Dus eigenlijk gewoon met Tyron, want Grace was alleen maar aan het bellen. Na een uurtje vond ze het wel welletjes, en ging ze naar bed. Morgen zou ze die 'mevrouw' wel helpen met het verzorgen van Oliver, zodat ze het daarna wel zel kon. Met die gedachte viel ze glimlachend in slaap. Ooit zouden zij en Oliver wel een relatie hebben, als zij een ander baantje kon regelen.