Weer aan de slag.

Xavier’s pov
Het betekend veel voor je dat ze zich gelukkig voelt bij je en het gevoel is ook heel erg wederzijds. Ze is de eerste waar je echt van houd en die ook van jou houd. Je drukt haar stevig tegen je aan. ‘zeg jullie weten dat we er ook nog staan’ zegt Hurley ‘mond dicht’ roept iedereen tegelijk. Je merkt dat Elise zachtjes lacht net als jij. je laat haar langzaam los en kust haar. ‘iewwww’ hoor je een paar mensen zeggen maar je trekt je er niets van aan. Als jullie los komen wat even duurt. Kijkt ze je aan en lacht naar je het is een tijdje geleden dat je haar voor het laatst hebt zien lachen, glimlachen dan en van geluk niet een fake one. het is gewoon een perfect moment tot ‘jullie moeten weer trainen dus naar het veld jullie’ de coach binnen komt. Je rolt met je ogen ‘o fijn’ mompel je. ‘ga maar’ zegt ze. ‘zeker?’ vraag je, ze knikt ‘ik ga denk ik buiten zitten en kijken’ zegt ze, je knikt en loopt achter de rest aan. Als jullie weer op het veld staan zie je Elise naar buiten komen. ‘ze liggen weer te slapen’ zegt ze als je naar haar toe loopt. ‘mooi’ zeg je en geeft haar weer een kus. ‘ga jij nu maar trainen ik neem namelijk aan dat je wel wilt winnen’ zegt ze met een hele eigenwijze lach op haar gezicht. ‘oke oke ik ga al’ lach je en loopt naar het veld. de training duurt niet lang voor je gevoel dan al was het anderhalf uur. Je loopt naar de bank en ziet dat Elise weer naar binnen is gegaan. Je loopt naar haar kamer en klop aan. ‘binnen’ hoor je roepen. Je doet de deur open en ziet dat ze met de 2 bezig is. De tweeling is hard aan het lachen en Elise doet haar best haar lachen in te houden. Als ze je in de gaten krijgt kijkt ze jou kant op,’ik wist niet dat jullie al klaar waren’ zegt ze en staat op. ‘ja we mochten voor de verandering een keertje vroeg gaan’ zeg je. ‘ik denk dat ik zo ook even weer wat ga doen’ zegt ze ‘hulp nodig ermee?’ vraag je ‘dat zou fijn zijn, ik vraag wel of Nathan of een van de meiden op ze wil letten’ zegt ze ‘hem kennende gaat Nathan niet door omdat hij wil helpen’ zeg je. ‘klopt’ zegt ze simpel. ‘anders vraag ik het wel dan kan jij je even om kleden’ zeg je ‘is goed’ krijg je als antwoord en loopt de kamer uit. Oke eerst nathan maar mee vragen en dan een van de meiden. Nou gebeurt het dat je cellia eerder tegen komt ‘zeg cellia zou jij voor een uurtje op de tweeling willen letten’ vraag je ‘tuurlijk’ zegt ze ‘dank je’ roep je na als je verder loopt. Nu nog Nathan ‘hey mark heb je Nathan gezien’ vraag je aan hem ‘ja volgens mij is hij naar het strand’ zegt hij ‘dank je’ zeg je en loopt richting het strand. Je ziet dat hij aan het praten is met Hurley ‘hey Nathan’ roep je en je loopt naar hem toe ‘ja?’ vraagt hij ‘zou je mij en Elise willen helpen met trainen?’vraag je ‘ja hoor maar’ ‘cellia let op de tweeling’ zeg je voor hij nog iets kan zeggen. ‘oke zie jullie zo op het trainingsveld’ zegt hij. ‘oke’ zeg je en loopt weer naar binnen. je klopt op de deur van Elise. ‘kan ik binnen komen’ vraagt je ‘moment’ hoor je haar mompelen ‘Ja kom maar binnen’ zegt ze daarna. Je loopt naar binnen en ziet dat ze aan de telefoon zit. ‘nee dat doe ik niet punt uit’ roep ze bijna. ‘het boeit me niets, ik heb ook een leven ja, ik wil niet alleen op een kleine kamer opgesloten zitten’ roept ze nu. Je ziet haar ineens verstijven ‘ja dat is waar’ als je goed luistert hoor je gewoon wat er word geroepen. ‘wat?!?!?!?!?!?!?!?!….. ik dacht het niet… nee het zijn mijn kinderen’ je schraapt je keel ‘en die van Xavier’ zegt ze snel. Als ze ineens haar telefoon laat vallen loop je direct naar haar toe en pakt haar vast. ‘wat zeiden ze’ vraag je. ‘dat als ze jou of de tweeling zagen ze jou of hun zouden vermoorden’ ze zacht ‘je moet het echt aangeven aan de politie’ zeg je. ‘ik weet het maar daar schiet ik niets mee op zonder bewijs’ zegt ze je schuift haar mouwen omhoog ‘dit lijkt mij genoeg bewijs’ zeg je wijzend op de plekken op je arm. ‘hey jongens komen jullie nog’ hoor je Nathan roepen van buiten ‘Ja we komen er aan’ roept ze en loopt naar de deur.