Hoofdstuk 19.

Hoofdstuk 19.

Iedereen zat al in het klaslokaal toen ik en Louis binnen kwamen. ‘Hallo.’ zei hij een beetje ongemakkelijk en Mvr. Collins keek hem streng aan. Om deze situatie zo snel mogelijk over te laten gaan, gebaarde ik naar Louis dat hij op mijn stoel kon gaan zitten. Ik pakte de stoel voor hem en ging achterover zitten. ‘Charmant.’ zei hij sarcastisch en grinnikte heel even. ‘Je kan ook gewoon langs me plaats nemen, hoor.’ Ik keek naar de lege stoel langs hem en haalde mijn schouders op. ‘Ach ja, zo zit ik ook wel fijn hoor.’ zei ik en lachte naar hem. ‘Oké.’ reageerde hij glimlachend. Blijkbaar had Feven zichzelf echt ziek gemeld vanmorgen. Gisteravond hadden we het namelijk over morgen, en voor het slapen zei ze dat ze zich wel ziek zou melden, zodat ik mijn tijd had met Louis. Dat vond ik echt zo lief, maar ik geloofde haar niet meteen. Feven kon namelijk ook wel veel bij elkaar verzinnen of vaak dingen zeggen die ze uiteindelijk toch niet deed. Maar dit had ze dus echt gedaan. Nu stond ik dus echt bij haar in het krijt. ‘Feven voelde zich niet zo lekker, dus ze ligt nog in bed.’ ‘Oké.’ zei Louis nonchalant en hij keek in het rond. Ik hoorde hem iets zeggen, maar ik verstond het niet. Het was ook zo rumoerig, het viel nog mee dat sommige mensen niet aan het gillen waren. Louis was nog steeds aan het rond kijken en ik tikte zijn schouder aan. Wacht eens even! Ik heb gewoon echt Louis aangeraakt! Ik kreeg het heel even benauwd en dacht dat ik weer zou flauwvallen. Louis draaide zich om en keek me lief aan. ‘Wat is er?’ vroeg hij aan me. ‘Zullen we heel even naar buiten gaan…’ zei ik twijfelend. ‘Want daar kan ik je tenminste horen.’ Blijkbaar had Louis het niet verstaan en gebaarde met zijn hand, aan zijn oor, dat ik het nog een keer moest zeggen. ‘Naar buiten.’ zei ik en wees uit het raam. ‘Oh!’ zei Louis en hij stond op. Ik pakte zijn arm en liep naar buiten.

‘Zo…’ zei ik en we gingen zitten op een bankje. ‘Sorry.’ zei Louis. ‘Maar door mijn fans word ik steeds dover.’ ‘Dan zal ik wel een gehoorapparaat voor je kopen, als je bijna doof bent. Oké?’ zei ik en we begonnen te lachen. ‘Ja, dat zou fijn zijn.’ zei hij en glimlachte naar me. Op zulke momenten vind ik het dus echt niet leuk om al een vriendje te hebben! Ik keek rood naar de grond en keek naar Louis' shoenen. ‘Mooie schoenen!’ zei ik. ‘Dank je.’ zei Louis. ‘En…Wat wil je me allemaal vragen?’