Death Talk

Het is koud en nat daar beneden in de kerkers. De wachters nemen geen moeite om haar zachtjes op te sluiten. In plaats daarvan duwen zij haar zo hard de cel in dat haar wang tegen de muur aan barst. Alsof haar gezicht niet al beschadigd genoeg was. In stilte veegt ze het bloed van haar wang. Ondertussen sluit het hek achter haar. De trailies houden haar gevangen terwijl het licht verdwijnt. Er is geen weg meer terug in de duisternis.
Na verloop van tijd klinkt er geluid in de gangen. En met dat geluid komt licht. Het eerste waaraan Nora denkt zijn de bewakers, die komen haar halen.
Maar nee, het gezicht van de jonge prins veschijnt vanachter de fakkel.
Zijn ogen worden groter wanneer hij het afschrikwekkende gezicht ziet. Bloed loopt over haar ene wang, over de andere loopt een rode streep die loopt schuin over haar voorhoofd en hij is iets opgezwollen. Zonder te denken neemt hij een stap terug.
Arthur hervindt zijn moed en doet een stap naar voren. Terwijl hij zijn fakkel laat zakken, heft hij zijn kin. 'Waarom bekende je? Je wist dat mijn vader je daarvoor zou gaan vermoorden. Dat wist je'
'Ik had geen keus', piept Elenora die zich opeens heel klein voelt. Haar armen liggen over haar knieën en ze rilt zachtjes.
'Komaan, je had een keus. Nu niet meer'
Elenora wendt haar hoofd weg uit schaamte.
'Waarom deed je überhaupt alsof je onschuldig was. Waarom heb je gelogen?', roept hij boos.
'Ik moest wel! Moeilijker is om binnen te komen en allerlei dingen te gaan rondzuimen. Hoe zou jij het vinden als ik meteen gezegd had van "Heey, ik zie dat jouw vader doodgaat in de nabije toekomst"? En laat me eens zien', Elenora sloot haar ogen kort. 'Hij wordt vermoord door iemand die jij vertrouwt. Daarbij zijn er een aantal ridders naar mij op zoek omdat ze denken dat ik hun koning heb vermoord. Dan had ik nooit een kans gehad om eventjes normaal te leven, op rust te komen'
'Als je dat echt gewild had...'
'Ik kan niet leven met Josh zijn dood op mijn naam'
'Je geeft echt veel om die jongen. Hoe zit het eigenlijk met Merlin?'
Ze schudt haar warrige vlecht heen en weer. 'Hij houdt niet van mij'
'Laat jouw betovering weer los wanneer je sterft?'
'Ik heb geen idee', geeft Elenora toe. 'Hij is eigenlijk niet betoverd, geloof ik. Hij gebr...', ze weet niet of het slim is dat te vertellen.
Arthur zucht. 'Zolang hij maar niet stilletjes in een hoekje gaat zitten wegkwijnen wanneer jij dood bent. Hij is waardeloos als hij verdrietig is... Nu iets heel anders. Zeg, als je een heks bent, kun je dan niet hieruit ontsnappen?'
Elenora kijkt bedachtzaam de kerkers rond. 'Goede. Had gekunt als ik minder stuntelig was. Ik kom nooit voorbij de bewakers. Tenzij... iemand mij helpt', zegt zij ondeugend.
'Geen denken aan', luidt Arthurs antwoord. Kil loopt hij weg. Koningklijke passen, rechte rug. De bewakers staken hun spel om de jongeheer te begroeten.
'Laat niemand bij de gevangene komen', beveelt Arthur met een kort handgebaar.
Hopeloos laat Elenora haar hoofd tussen de trailies zakken. Dit is echt het einde.