02.

Sophie.

Na een week in ons vreemde, nieuwe huis moest ik er toch aan geloven: School. Ik zag er als een berg tegenop en wilde me het liefst ergens in een hoekje verstoppen zodat m'n moeder me nooit kon vinden. Toch wist ik dat ik er niet onderuit kon komen. School was belangrijk. M'n moeder hamerde er altijd op dat ik goed m'n best moest doen omdat er anders in de toekomst niks van je terecht zou komen. Ik vond haar gezeur over school altijd wat te overdreven maar ik hield m'n mond. "Hier Sophie, je schooluniform. En schiet je een beetje op? School begint al over een half uur." Ik rolde met mijn ogen en pakte het schooluniform van haar aan. Het schooluniform was deze week samen met de boeken die ik nodig had al met de post naar ons adres gestuurd. Ik trok snel het uniform aan en bekeek mezelf in de spiegel. Het was een mooier uniform dan die van mijn oude school in Engeland, dat moest ik toegeven. Nadat ik me klaargemaakt had, liep ik naar beneden waar ik snel m'n moeder een zoen gaf. "Doei mam, tot vanmiddag." "Doei schat, veel plezier op school!" Ik zuchtte even. Ik denk niet dat ik vandaag veel plezier zou meemaken. Natuurlijk zei ik dit niet hardop en haastig liep ik het huis uit. M'n moeder en ik hadden al een keer de route naar school gelopen dus ik wist waar het was. Na een kwartiertje kwam ik aan bij een groot gebouw. Penola. Mijn nieuwe school. Mijn hart bonkte in mijn keel en zenuwachtig liep ik het gebouw binnen. Leerlingen stonden met elkaar te praten, te lachen of liepen samen naar het juiste klaslokaal. Niemand leek zich echt in mij te interesseren wat me aan de ene kant wel een beetje opluchtte. Ik veegde mijn klamme handen af aan mijn rokje en zocht het klaslokaal op. Gelukkig had ik het al aardig snel gevonden en gespannen liep ik het lokaal binnen. Een paar leerlingen zaten al op hun plek maar voor de rest waren er nog niet veel mensen. De leraar zag me al en liep op me af. "Hallo, jij moet Sophie zijn, is het niet?" Ik knikte en mompelde een ja. "Ik ben meneer Hollard, welkom op je nieuwe school." Hij gaf me een hand en ik bedankte hem. Niet veel later ging de bel wat betekende dat de eerste les van de dag begon. Nu stroomden meer leerlingen het lokaal binnen en snel wilde ik ook een plekje gaan zoeken maar Hollard hield me tegen. "Wacht maar even, dan kun je je zometeen aan de klas voorstellen." Ik zuchtte geluidsloos. Ook dat nog. Dat was nergens voor nodig en ik wist zeker dat de klas er ook niet op zat te wachten. Toen iedereen eindelijk zat, klapte Hollard in zijn handen om het gerumoer te stoppen. "Goeiemorgen allemaal. Zoals jullie zien hebben we een nieuwe leerling in de klas. Stel je maar even voor Sophie." 24 paar ogen keken me aan en ik voelde me aardig opgelaten. "Nou, ik ben dus Sophie. 17 jaar. Ik woonde in Engeland maar ben nu dus naar Melbourne verhuisd. Dat was het wel eigenlijk." Ik haalde m'n schouders op. "Vandaar dus dat rare accent. Ik dacht al." Zei opeens een jongen door de klas. Het zweet brak me uit. Kijk, het begon nu al. "Ach, Fuck off Jordy. Ze komt uit Engeland, daar hebben ze gewoon een ander accent. Daar kan zij toch niks aan doen?" Verrassend keek ik naar de jongen die het zonet voor me opgenomen had. Hij had kort krullend haar, bruine ogen en een piercing door zijn lip. Hij zag er zeker niet slecht uit. "Jeez, Luke. Jij moet het ook voor elk nieuwelingetje opnemen of niet. Hou het alsjeblieft bij die kinderachtige filmpjes van je, dat is al erg genoeg." Zei de jongen die dus blijkbaar Jordy heette. "En jij bent gewoon enorm jaloers dat jij die kinderachtige filmpjes niet bedacht hebt. Kijk alsjeblieft eerst naar jezelf voor je anderen beoordeeld, oke?" Een andere jongen, die bijna sprekend op Luke leek en er ook naast zat bemoeide zich ermee. Jordy maakte een propje van een blaadje uit zijn schrift en gooide hem naar de jongen naast Luke. "Pff.. Ik ben dus echt niet jaloers. Jullie maken jezelf alleen maar compleet voor gek op die filmpjes." "Jongens, jongens, jongens, zo is het genoeg." Kwam meneer Hollard tussen beiden. Ik zag hoe die Jordy nog even snel zijn middelvinger opstak naar de twee jongens maar Hollard zag het niet. Hij wendde zich tot mij en zei: "Zoek maar een plekje op Sophie." Opgelucht liep ik naar een lege tafel een beetje vooraan en ging zitten. Ik keek nog een keer achterom naar Luke en de jongen naast hem. Het moest een tweeling zijn. Dat kon niet anders. Nog steeds verbaasde ik me erover dat zij het voor me opgenomen hadden. Ze waren zeker niet bang voor die Jordy, dat kon je meteen merken. Opeens zag ik Luke mijn kant opkijken en snel draaide ik me om terwijl ik hoopte dat hij niet gemerkt had dat ik naar hem keek.

Nadat er drie lesuren voorbij waren gegaan, hadden we pauze. Ik zag hier misschien nog wel meer tegenop dan de gewone lessen omdat ik echt geen idee had bij wie ik moest gaan zitten. Onzeker liep ik de kantine binnen en keek zoekend rond. Meteen viel m'n oog op een tafeltje waaraan Luke en Jai - Ik wist ondertussen ook de naam van die andere jongen die het voor me opgenomen had - zaten en ik zag hoe ook Luke mijn richting op keek. Hij zwaaide maar omdat ik niet zeker wist of hij het ook echt tegen mij had keek ik voor de zekerheid even achterom of er niet toevallig iemand achter mij stond. Dit was niet het geval en toen ik weer zijn richting op keek, lachtte hij en gebaarde dat ik naar hem toe moest komen. Het bloed steeg naar mijn hoofd om dat genante moment en uiteindelijk liep ik toch op ze af. "Je mag bij ons komen zitten, als je wilt tenminste." Begon Luke toen ik voor hun tafeltje stond. Ik keek hem even verbaasd aan. "Ehm oké." Zei ik wat twijfelend. "Ik ben trouwens Luke, deze jongen naast me is Jai mijn tweelingbroer zoals je kunt zien en dat zijn James, Tyla, Nate, Max, Aaron en Andrew." Zei Luke terwijl hij naar de verschillende jongens wees. "Oké, ik ben dus Sophie." Ik liet me naast Luke op een stoel zakken. "Welkom op deze geweldige school Penola." Zei Jai toen terwijl ik het sarcarsme in zijn stem hoorde doorklinken. Ik grinnikte even en voelde hoe er een last van m'n schouders afviel dat ik niet de rest van de pauze in m'n eentje zou hoeven doorbrengen.