• Eyes 004

Rond een uur of 11 wordt ik wakker van mijn telefoon. Wie belt er nou zo vroeg op mijn vrije dag? ‘Goedemorgen, Elena speaking’ zeg ik vermoeid als ik de telefoon opneem. ‘Leen! Wat klink jij slaperig? Heb ik je wakker gebeld of zo?’ klinkt het antwoordt van Caitlin. Ik had het kunnen verwachten, zij houdt er geen rekening mee als ik eens een dagje vrij ben. ‘Ja, eigenlijk wel, maar het maakt niet uit. Waarvoor bel je?’ Ondertussen sla ik de dekens van me af en stap uit bed. ‘Ik wilde vragen of je vanmiddag met mij naar het ziekenhuis mee wilde, want mama is er niet, en die wil altijd mee. En jij bent vandaag vrij, dus ik dacht misschien vind je het leuk om mee te gaan?’ – ‘Ja tuurlijk wil ik mee. Hoelaat moet je er zijn?’ – ’13 uur.’ Zegt ze aarzelend. ‘Geen probleem, ben ik 12 uur bij jou goed, kunnen we nog even wat drinken. Is Drew trouwens thuis, ik heb hem ook al zo lang niet gezien.’ – ‘Ja, hij is ook thuis!’ – ‘Oké, leuk, dan ga ik nu douchen en omkleden. Tot zo!’ sluit ik het gesprek af, en ik wandel verder naar beneden, waar ik aan mijn vaste ochtendritueel begin, douchen, aankleden en eten.

Nadat ik een gebakken ei naar binnen gewerkt heb, start ik mijn laptop op om mijn mail te checken. Daar heb ik gisteravond laat helemaal geen tijd meer voor gehad. Ik was rond een uur of 1 thuis, en ik had een paar borreltjes te veel op, dus kwam het niet in me op om mijn mail te checken. Stom natuurlijk, ik kan mezelf wel voor de kop slaan, stel nou dat oom Harold heeft gemaild en dat ik vandaag een vlucht zou hebben. Ik open mijn mail, en ja hoor, ik check een keer mijn mail niet en ik heb een antwoord van oom Harold binnen. Nu maar hopen dat ik niet nu in het vliegtuig hoef te zitten. Het lijkt me sterk, maar het zou natuurlijk kunnen, ze zijn dringend op zoek naar een nieuwe fysiotherapeut.

Beste Elena,

Wat fijn dat je op gesprek wilt komen. Wat mij betreft kan je zondag as hier naartoe vliegen, en dan de 28e weer terug. Ik hoop dat dat voor jou ook uitkomt, want voor ons zou het uitstekend zijn.

Ik hoor graag van je of het uit komt, want dan stuur ik je de vliegtickets digitaal naar je op. Best handig allemaal dat, dat tegenwoordig kan.

Ik hoop spoedig van je te horen,

Met vriendelijke groet,
Harold Fields

Dan moet ik wel vrij vragen, want dan ben ik maandag en dinsdag niet op de zaak. En bij dat vrij vragen zal ik dan toch een reden moeten geven. Shit, daar heb ik nu weer net geen zin in. Ik heb geen zin om drama te gaan maken om niets. Maar ik vrees dat er niets anders op zit dan de waarheid te vertellen. Ik bel vanmiddag wel naar Karen, onze baas, om het haar uit te leggen. Ze heeft er vast wel begrip voor als ik vraag of ze haar mond erover wil houden omdat ik niet onnodig paniek wil zaaien. Het is best een toffe vrouw, al zie je haar nooit, maar zolang ze betaald ben ik tevreden. Ik schrijf een antwoord naar oom Harold dat het prima is, en dat ik vanmiddag vrij zal vragen. Karen moet er wel mee akkoord gaan ik vraag nooit vrij, ik ben er altijd, dan mag ik best een paar daagjes weg.

Rond half 12 vertrek ik van huis, normaal gesproken is het maar een kwartiertje rijden naar het huis van mijn ouders, maar stel nou dat ik alle stoplichten tegen zou hebben, dan kan het zo een kwartier langer duren. En bovendien zat ik me thuis toch te vervelen.
‘Hee Elena! Lang niet gezien’ zegt Drew als hij de deur voor mijn neus opent, terwijl ik bijna met mijn sleutel in het slot zit. ‘Ook hallo Drew!’ zeg ik terwijl ik langs hem heen naar binnen stap. ‘Zal ik thee zetten dan kunnen we even bijkletsen.’ Vraag ik vanuit de keuken. ‘Is goed hoor, maar ik moet zo wel weg, ik heb met Liam afgesproken.’ – ‘Is goed hoor, waar is Cait eigenlijk?’ vraag ik als ik twee mokken vul met heet water, en ik me afvraag of ik er nog een derde bij moet zetten. ‘Die ligt op der bed geloof ik, ze was niet helemaal lekker.’ Ik hang een theezakje in allebei de mokken, en loop ermee naar de kamer. ‘Vervelend zeg, kan ze nog wel naar de echo dan?’ – ‘Vast wel.’ Antwoordt hij droogjes. ‘Maar vertel eens, hoe gaat het met jou, ik heb je al bijna twee weken niet gezien, waar ben je allemaal mee bezig joh?’ geef ik het gesprek een andere wending. ‘Nou eh, met school enzo.’ Draait hij er een beetje mee om. ‘Wat houd je voor me achter broertje.’ Ik por hem plagend in zijn zij om het antwoord eruit te krijgen, ik ken hem goed genoeg om te weten dat hij iets voor me achter houdt, en ik wil weten wat. Ja, het leven is niet altijd makkelijk met twee zussen die je door en door kennen. ‘Niks, echt niet!’ roept hij verontwaardigd, terwijl hij verwoed probeert mijn handen weg te duwen. ‘Niet liegen hè Drew!’ valt Caitlin mij plagend bij, ik kijk even om, en zie haar in de deuropening staan. ‘Ah come on! Helpt niemand me dan?’ hulpeloos kijkt hij om me heen. ‘Nee, niemand helpt je. Maar als je nou gewoon even verteld wat je achter houdt laten we je gaan.’ Zegt Caitlin terwijl ze voorzichtig, met haar hand haar buik ondersteunend op de bank gaat zitten. ‘Oké, oké ik vertel het al! Maar dan moeten jullie het niet doorlullen, oké.’ Geeft hij zich uiteindelijk gewonnen. ‘Aan wie zouden we het moeten vertellen dan?’ – ‘Geen idee, gewoon niet doen oké?’ ik knik braaf, ik wil veel te graag weten wat hij achterhoudt. ‘Ik date een meisje.’ Ik slaak een gilletje, en hoor Caitlin hetzelfde doen. ‘Wat leuk, wat leuk.’ Jubelt ze. ‘Hoe heet ze, mogen we haar een keer zien?’ vraag ik nieuwsgierig. ‘Ho ho ho, ik heb nog helemaal niets met haar hè, ze heet Jaimy, en ze zit bij mij op school voordat jullie dat ook nog gingen vragen.’ – ‘Oeh spannend broertje, wel lief voor der zijn hè. En doe niet te softy, daar houden meiden niet van!’ – ‘Oké oké ik hoor het al, ik ga er heel snel van door!’ – ‘Nee, nee wacht even ik moet jullie ook nog iets vertellen.’ En Drew gaat weer naast me op de bank zitten. Een beetje aarzelend begin ik te vertellen over de mail van oom Harold en het antwoord dat ik vandaag heb gehad. Drew is heel erg verrast omdat hij natuurlijk nog van helemaal niets wist, Caitlin is alleen maar heel blij voor me en weet zeker dat ik de baan krijg. Hoe dichterbij het gesprek komt hoe meer zin ik er in krijg, het is toch wel een mooie ervaring. Dat half jaar overleef ik heus wel daar. Ik zoek een leuk appartementje, doe overdag mijn werk en ga ’s avonds lekker een beetje relaxen in de zon. Alleen die voetballers….

‘Laten we maar gaan nu dan Cait.’ Zeg ik als het bijna half 1 is. We hebben nog een hele tijd doorgepraat over Barcelona, en natuurlijk mijn verjaardag die ik dan niet thuis zal vieren. Caitlin vind het superjammer, ze had graag een feestje gebouwd, je wordt immers maar 1x 24 zei ze. Maar ze mag nu toch niet drinken met die baby in haar buik, dus ik heb haar beloofd dat als ik terug ben uit Barcelona we het uitgebreid gaan vieren. Waarop zei vroeg wat er dan ging gebeuren als ik het daar onwijs naar mijn zin ging krijgen en er langer bleef. Ik heb gezegd, dat ik dan echt wel een keer naar Nederland zou komen om een feestje te bouwen. Desnoods met mijn 25e verjaardag, dan houden we dan gewoon een extra groot feest, opties genoeg. Voorzichtig staat ze op en loopt achter me aan naar haar auto. Ik rijd vandaag, want met die dikke buik tussen het stuur is nou niet echt handig, en ik kan best rijden want mijn rijbewijs heb ik gewoon ondanks dat ik geen auto heb. We rijden luid kletsend over van alles en nog wat maar vooral Barcelona richting het ziekenhuis. Waar de echo laat zien dat alles goed gaat met de baby. Normaal gesproken zouden we dan lekker ergens een hapje gaan eten om het te vieren, maar omdat Caitlin niet helemaal lekker is besluit ik haar thuis af te zetten, en op mijn scooter weer terug naar huis te rijden. Ik heb ook nog een hoop te doen, zoals mijn ouders bellen en vrij regelen. En ik moet natuurlijk mijn spullen nog inpakken, want morgen om 4 u wordt ik op het Heathrow verwacht volgens de mail met het vliegticket die ik net van oom Harold heb gekregen.

Omdat ik nu 17 abo's heb en dat mijn geluksgetal is, vandaag al een stukje! Ik heb al tot Eyes 008 geschreven en ga nu 009 schrijven, dus bij 7 reacties (geen snel verder reacties ) zet ik het volgende stukje online ! Voor de one direction fans onder ons, en natuurlijk ook de gene die dat niet zijn, dit is echt een geweldig verhaal. Superleuk bedacht, en onwijs leuk geschrevenn! Just take a look! En nog 1 laatste vraag, wens Elena succes door op die kuddoknop te drukken!! Love you a lot !