08.

Zayn POV

Zoals verwacht kwam ik daar dus veel te vroeg aan. Ik ging de winkel binnen en keek wat rond. Ik zag haar nergens, dus keek ik wat rond tussen de mannenkleding. 'Kan ik u ergens mee helpen?' vroeg een bekende stem achter mij. 'Nee, ik wa- Rose!' Meteen toen ik mij had omgedraaid zag ik haar lachend toekijken. Ik gaf haar een knuffel. 'Klaar met werken?' vroeg ik. Ze knikte. We gingen door enkele kleine straatjes tot we bij een gezellig cafeetje kwamen. We namen allebei een warme choco. We bleven even in stilte zitten. 'Weet je, ik heb je gemist,' zei ze. Ik knikte. 'Ik jou ook.' Toen onze drankjes kwamen, zag ik hoe ze haar portefeuille nam. 'Laat maar zitten, ik betaal,' zei ik. En nog voor ze iets kon zeggen had ik al tien pond gegeven. 'Hou de rest maar,' voegde ik er nog aan toe. De man knikte dankbaar en ging toen weer terug. 'Hoe komt het dat je eigenlijk in Londen bent?' vroeg ik. 'Wel,' begon ze. Meteen viel ze weer stil. Ik zag dat ze het moeilijk kreeg. Ik legde mijn hand op haar hand om te laten zien dat ze me alles kon vertellen. Ze zuchtte en ging toen verder. 'Ik had een vriendje, Jake. Ik vond hem al zo lang leuk en ik kon niet geloven dat hij hetzelfde voelde voor mij.' Ze lachte bij de herinneringen. 'Mijn vader is erachter gekomen en er is een grote ruzie ontstaan in ons gezin. Ik ben het opgestapt,' voegde ze er zacht aan toe. Ik kon mijn oren niet geloven. 'Wat?' zei ik zachtjes. 'Misschien was het niet zo een goed idee. Ik heb mijn laatste jaar op school niet afgemaakt, nu woon ik op een klein appartementje met Stephanie en het is al lang terug gedaan tussen mij en Jake,' zei ze. Ik kreeg medelijden met haar. 'Alles komt goed,' zei ik. Ze glimlachte flauwtjes. Het was weer een tijdje stil. In die tijd dacht ik na over alles wat er was gezegd. 'Heb je zin om even mee naar mijn appartementje te komen?' vroeg ze. Ik knikte. Zou Stephanie er ook zijn? 'Waar denk je aan?' onderbrak ze mijn gedachtes. 'Euh, nergens aan,' zei ik. 'Ik zag het,' zei ze met een knipoog. We stonden op en verlieten het cafeetje. Op weg naar haar thuis. Stiekem hoopte ik dat Stephanie er ook zou zijn...