Epilogue.

Na een lange, vermoeiende dag van het opruimen van de zolderkamer kom ik eindelijk de achtertuin in. Ik snuif de heerlijke zomerlucht in en de trouwring om mijn vinger blinkt in het zonlicht. Ik zucht diep en huppel vrolijk naar George, die al de hele dag in de tuin aan het werk is. Eigenlijk hoor ik nu voor avondeten te zorgen, maar daar kan ik mezelf niet toe brengen, niet in dit heerlijke weer.
George staat tussen de bossen rozenstruiken - mijn favoriet, die wit met rode - en heeft zijn handen in zijn zij terwijl hij staat uit te rusten. Met zijn rug naar me toe. Grijnzend loop ik naar hem toe en sla van achteren mijn armen om zijn middel heen. Hij draait zich om, veegt zijn gezicht af aan zijn mouw en drukt een korte kus op mijn lippen.
'Bedankt voor die natte zoen, mijn lief,' zeg ik sarcastisch, en hij grijnst. Hij slaat zijn armen om me heen.
'Ben je klaar met de zolder?' vraagt hij, en ik knik. 'Ik ben zelf ook bijna klaar hier,' vervolgt hij, fronsend tegen het zonlicht als hij omhoog kijkt.
'Het word avond,' zeg ik droogjes.
Hij knikt en grinnikt. Ik laat hem los en voel mijn zakken. 'Ik heb iets gevonden...' mompel ik, terwijl ik driftig op zoek ga naar het papiertje. Waar heb ik het gestopt? Ik weet zeker dat het in één van mijn zakken zat...
Eindelijk vind ik het papiertje. 'Aha!' roep ik vrolijk uit, en hij grijnst als hij het van me over pakt. Ik neem een stap terug en geef hem de ruimte om het te lezen. Ik heb het gevonden op zolder, ergens in een doos met oude spulletjes van Fred en George. Er zitten een heleboel plannen over de winkel in, allemaal mislukte speeltjes en dingetjes.
Ik zie George's ogen over de brief vliegen en ze vullen zich langzaam met tranen. Toch staat er nog steeds een brede, gelukkige glimlach op zijn gezicht geplakt.
Bijtend op mijn lip staar ik naar hem op. Uiteindelijk vouwt hij de brief op en duwt hem in zijn zak terwijl een traan uit zijn ooghoek ontsnapt en langzaam over zijn wang rolt. Hij bloost en ik veeg de traan weg.
'Ik dacht niet dat ik dat ooit nog zou lezen,' mompelt hij zachtjes, en ik glimlach.
'De rest van de doos staat boven op onze kamer... Ik dacht dat je het leuk zou vinden om nog eens terug te zien...'
Hij knikt en schraapt zijn keel. 'Ik vind het geweldig, heel erg bedankt.'
Hij kust me kort en ik glimlach breed.
'Kom, het is tijd voor avondeten,' zeg ik vrolijk en ik pak onze eigen, kleine Fred uit de zandbak om met hem en George naar binnen te lopen terwijl de zon langzaam ondergaat...

Hehe, nou, dit is dan The End... vonden jullie mijn verhaal leuk?