055.

Muziek galmt in mijn oren terwijl ik naar het boekje voor mijn neus staar. Ik ben na het ontbijt snel weer naar mijn kamer gevlucht en ik ben benieuwd hoe lang het duurt voordat er iemand aan de deur staat. Vannacht heb ik eindelijk weer een keer alleen geslapen. Het is heus wel fijn om naast Harry te liggen maar ik voel me toch meer op mijn gemak als ik alleen in bed lig. Harry slaapt niet met muziek wat er automatisch voor zorgt dat mijn nachtmerries weer terug komen, niet echt iets om vrolijk van te worden. Het enige nadeel is dat ik me vannacht nog eenzamer voelde dan normaal omdat ik alleen lag. Daardoor duurde het ondanks de muziek die ik luisterde toch dik een uur voordat ik in slaap viel. In die tijd heb ik liggen piekeren over hoe ik kan veranderen, terug naar de echte Isa die ik was voor alles gebeurde. Mijn eerste stap is om een lijst te maken met dingen die ik wil doen, een soort van 'Bucket list' alleen dan met dingen die me moeten gaan helpen om weer mezelf te worden. Het lukt me alleen niet om iets op te schrijven. 'things that I need to do to start living again' is het enige dat boven aan de pagina staat. Elke keer als ik weer iets wil opschrijven bedenk ik me net voordat mijn pen het papier aanraakt omdat ik het een dom idee vind. Met een zucht laat ik me op het bed vallen, het heeft ook geen zin om naar zo'n leeg blad te blijven staren.

Mijn iPod shuffelt van het ene naar het andere liedje en ik probeer zoveel mogelijk in de muziek op te gaan zodat ik zo min mogelijk nadenk. Eerst ontspannen en daarna ga ik weer verder met mijn lijstje. Met mijn ogen dicht luister ik naar de intro van het laatste liedje dat ik samen met Sjoerd heb leren spelen. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht bij die gedachte en ik laat me meeslepen door de muziek. Alles aan dit liedje is perfect. De gitaar intro met de violen, de zanger die na een minuut begint te zingen en niet veel later worden de gitaar en viool vervangen voor drum and bass beats. Het is een geweldig uitgaans lied tot je goed naar de tekst gaat luisteren. 

when the blood dries in my veins
And my, heart feels no more pain
I know, I'll be on my way
To heaven's door

I know when I knock
I'll be hoping I don't drop
To a place where I will rise, like before

I can feel, something happening
That I've never felt before
Hopeless dreaming will start
Dragging me away from heavens door

Als je de tekst erbij pakt komen de emoties die ze met het lied proberen over te brengen nog duidelijker naar voren. In eerste instantie, als je de tekst niet kent lijkt het 'zomaar' een drum 'n' bass liedje met wat gitaar erbij maar met tekst erbij is het zoveel meer. Het is een zware tekst bij een luchtig liedje maar de combinatie daarvan zorgt voor kippenvel over mijn hele lijf.

When my mind stops thinking
And my eyes stop blinking
I hope...
Somebody's there

When my heart stops beating
And my lungs stop breathing
In air... 
I hope somebody cares

Het liedje heeft me helemaal meegenomen naar een andere wereld en als jet is afgelopen druk ik snel op het knopje om hem nog een keer te laten afspelen om zo nóg langer aan de werkelijkheid te kunnen ontsnappen door me mee te laten voeren met de muziek.

Mijn ogen schieten open als ik het bed voel inzakken. Opgelucht haal ik adem als ik recht in het verontschuldigde gezicht van Liam kijk. Zin om te communiceren heb ik niet dus ik haal met tegenzin mijn oordopje uit mijn oor en bied het aan Liam aan. Dankbaar pakt hij het oortje aan en komt naast me liggen. Vlak voordat hij het oortje in zijn oor doet laat ik het liedje weer opnieuw afspelen. Met mijn ogen dicht laat ik me weer meevoeren met de muziek. Als het liedje dan eindelijk is afgelopen besluit ik toch maar enigszins sociaal te doen en mijn iPod aan de kant te leggen. Zonder nog naar Liam om te kijken hinkel ik terug naar het bureau om weer naar mijn nog lege boekje te staren. Door de geluiden achter me hoor ik dat Liam op mijn bed is gaan zitten en het geklik verraad dat hij door de muziek van mijn iPod scrollt. Zijn aanwezigheid maakt me zenuwachtig. Niall, Louis en Harry vragen en zeggen altijd wat ze denken. Zayn geeft hij me -zonder ongeïnteresseerd over te komen- het gevoel dat hij niet verwacht dat ik dingen vertel waardoor ik goed tegen stiltes kan bij hem. Liam is een mix van die twee, hij straalt net als Zayn rust uit maar heeft ook net als Niall, Louis en Harry veel vragen waar hij antwoord op wil, alleen durft hij ze niet te stellen. Waarschijnlijk bang om verkeerde vragen te stellen, bang om me pijn te doen. 

Hoe langer ik met de jongens om ga hoe duidelijker ik mijn voorkeuren begin te ontwikkelen. Niet dat ik een favoriet heb, maar iedereen begint zo zijn eigen rol te krijgen in mijn leven. 
Louis is degene die me altijd probeert op te vrolijken, ondanks dat hij denkt dat het hem niet lukt omdat ik het niet aan de buitenkant kan laten zien merk ik wel een klein verschil van binnen. 
Harry voelt vertrouwd, hij prikkelt me om uit mijn schulp te kruipen wat aan de ene kant zorgt voor irritatie maar ergens waardeer ik het ook wel. Het lukt me ook niet om boos op hem te blijven omdat ik weet dat hij het goed bedoelt plus alles voelt te goed en te vertrouwd bij hem waardoor ik vanzelf weer bij hem terug kom. 
Niall is mijn persoonlijke verhalen verteller, hij vertelt de mooiste verhalen over zijn familie, zijn jeugd, zelfs de momenten waar ik zelf bij ben geweest kan hij nog zo enthousiast vertellen dat ik er helemaal in op ga. 
Zayn is mijn rustpunt en mijn sigaretten leverancier. jaren heb ik geleefd zonder stiltes om mijn gedachten te ontlopen maar op de een of andere manier straalt hij iets uit waardoor ik rustiger word en waardoor stiltes dragelijker worden. 
Liam is echter een ander verhaal, niet dat we elkaar niet mogen of dat we een probleem hebben met elkaar maar het gaat een beetje stroef tussen ons. Waarschijnlijk komt dit doordat hij te voorzichtig is, te bang om andere mensen pijn te doen waardoor het eigenlijk alleen maar awkward wordt. We proberen het beide wel en ontlopen elkaar ook echt niet, anders was hij nu ook niet op mijn kamer.

De stilte die nu tussen ons hangt is ongemakkelijk maar toch denk ik dat ik Liam's rol in mijn leven heb gevonden. Ik ben er zeker van dat hij de juiste persoon is om nu om hulp te vragen met mijn lijstje. Dood eng, Ik ben nooit goed geweest in hulp vragen. Het voelt als een nederlaag, alsof ik zelf te dom ben voor zoiets simpels. Zachtjes schud ik mijn hoofd, er is nu geen tijd om zo te denken. Ik heb Sjoerd beloofd om door te gaan met leven dus ik moet er ook alles aan doen om mijn leven weer op te pakken.