3. Thoughts.
Oké, eerst en vooral. Ik weet dat dit niet zo'n goed deel is. Maar ik kom momenteel op niets beter en heb ook geen zin om nog zo lang te wachten met een deel te posten. Ten tweede; bedankt voor je reactie, Shana! Ik ben echt blij dat je dit verhaal wil volgen en hoop dat je er toch ook van geniet (': oh, en sorry voor al die typfouten die ik maak. Algemeen nederlands is niet echt mijn sterkste kant.
Deze story is niet geschikt voor alle leeftijden. Daarom is deze alleen te lezen als je bent ingelogd. Zo houden we Quizlet.nl leuk voor alle bezoekers.
Reageer (1)
Ah, spelling kan niet iedereen z'n sterkste kant zijn. I know that. Misschien let ik er gewoon meer op, op kleine details omdat ik het specifiek studeer. Anyway, zie me niet als een freak ofzo, ik kan ook dialect praten. (Dit doet niet terzake.)
1 decennium geledenWat wel belangrijk is, is dat ik dit deeltje twee keer gelezen heb. Nu ik erover nadenk heb ik dat met je vorige ook gedaan. Waarschijnlijk om ervoor te zorgen dat ik niks over het hoofd gelezen had.
Ik hou van het feit dat het met dit verhaal nog zoveel kanten op kan, dat je nog niet veel prijs geeft over wat er écht met haar is of hoe ze er op dit huidige moment voorstaat. Je zegt het niet voor de volle honderd procent letterlijk, maar toch zeg je veel door de kleine details die je geeft. Oke, dat klinkt dubbel en onlogisch. Het is, dat wat ze zegt/denkt over perfectie, die droom, dit hier over 'trouw, liefde, vriendschap' en dergelijke. Het zijn kleine beetjes die toedragen tot de persoon die ze nu is. Het zijn kleine dingen die je weggeeft - maar dan moet je als lezer zelf gaan puzzelen en net zoals ik hier theorieën gaan vormen en ik weet nu niet of ik de enige ben die dat doe of niet. Ik stel me gewoon vaak vragen en misschien vat ik al veel meer van dit verhaal dan je denkt, I don't know.
Je gebruikt trouwens het woord 'mantrum'. Hoeveel mensen gebruiken zo'n woorden in hun verhaal?
Dat fragment van het niet willen eten is echt simpel, zo uit de realiteit gegrepen. Je had het als een drama kunnen neerschrijven ook (hoewel ik me kan inbeelden dat het soms met ruzie gepaard kan gaan), maar uiteindelijk is dat wat je soms ook krijgt: verplicht aan tafel zitten met iets op je bord waarvan je weet dat het in je mond moet verdwijnen. Eerlijk gezegd vind ik het naïef van de moeder om weg te gaan zonder er zeker van te zijn dat het opgegeten wordt. Hoewel teveel geforceerd worden tot iets ook niet goed is. Zo werken verslavingen niet, ze moet zélf mentaal het aanpakken.
Waarom zeg ik constant ze? Heeft zé eigenlijk al een naam in dit verhaal of ben ik even niet slim? :'D
'Ik verdien het niet.' Kijk, dat begreep ik niet. Echt niet. Ik heb moeten nadenken. Waarom zou ze het niet verdienen om te mogen eten? Het antwoord volgens mij is dat ze haar eigen leven niet waardevol genoeg vindt en dat ze daarom haar lichaam wil vernietigen. Ik denk dat je dat bedoelde. Of zo vatte ik het op. Er zijn zoveel manieren om dat te doen.
Nu ik zie dat ik alwéér een hele reactie getypt heb, snap ik niet waarom dit deeltje zoveel slechter zou zijn dan de vorige. Ik zie er weer zoveel dingen in en kan er weer een analyse van maken (':
En feitelijk weten we nog altijd niet veel, maar is de nieuwsgierigheid nog altijd even groot. Dus ga jij maar lekker verder!
<3.