# 014 - Antonella Martinez

"Kom je nog mee naar binnen?" vroeg ik met een lieve glimlach op mijn gezicht toen we bij mijn huis aankwamen. Zayn schudde zijn hoofd. Die reactie had ik niet verwacht. Daarom verdween mijn glimlach ook onmiddellijk. Ik keek hem zwijgend aan. Ik keek dan weg terwijl ik mijn ogen neersloeg. "Ok dan." zei ik zachtjes. "Ik zie je morgen ofzo." vervolgde ik en stapte dan de auto uit. "Goodnight." zei ik nog voor ik de deur dichtsloeg, want ik kreeg geen reactie van Zayn. Wat was zijn probleem nu eigenlijk? Dave? Ik zuchtte diep en liep naar de voordeur. Hopelijk zou hij morgen iets van hem laten weten. Zo niet, dan was het wel duidelijk dat hij kwaad op me was. Maar waarom eigenlijk? Hij had echt geen reden. Ik hoorde hoe Zayn met zijn auto vertrok. Ik opende de voordeur en liep naar binnen. Ik zou zachtjes moeten doen. Mijn ouders waren vast al thuisgekomen en aan het slapen. Net zoals mijn zus vast al aan het slapen was. Eenmaal ik de deur achter me had dicht gedaan, hoorde ik nog allerlei lawaai vanuit de woonkamer. Waren mijn ouders dan nog steeds wakker? Het was al zo laat. Of zou ik vroeg moeten zeggen? Ik liep de woonkamer binnen, maar was op mijn hoede. De televisie konden ze toch onmogelijk aan hebben laten staan? Zoiets vergaten ze nooit. Toen ik om de hoek kwam, zag ik mijn zus nog altijd op de bank zitten op dezelfde manier zoals ik haar had achtergelaten. "Dolores!" zei ik geschrokken en ik liep naar de bank toe. "Wat doe jij nog wakker?" Dolores keek me met slaperige ogen aan. Ik begreep echt niet dat zij wakker bleef, ookal was ze moe. "Waar zijn mama en papa?" vroeg ik niet-begrijpend. "Die hebben al een hele tijd geleden gebeld. Ze zeiden dat ze dringend op zakenreis moesten voor twee of drie dagen." vertelde Dolores me en ze gaapte eventjes. "Ga maar naar bed." zei ik zachtjes in plaats van dat ik haar hier over uit vroeg. Morgen was er ook een dag. Dan zou ik haar wel alles vragen. Ik begreep niet dat mijn ouders zo plots weg moesten. Blijkbaar riep de plicht. Ik zuchtte diep, deed de televisie uit en liep achter Dolores naar boven toe. Ze slofte haar slaapkamer binnen en deed de deur dicht. Ik liep naar mijn kamer, die er vlak naast was. Eenmaal in mijn kamer aangekomen, deed ik mijn slaapkledij aan en kroop ik ook onder de lakens. Ik checkte nog even mijn gsm en ik zag dat ik een smsje had. Ik opende die, in de veronderstelling dat het van Zayn zou zijn. Maar misgedacht. Het was van Dave. Ik kon het niet laten om lichtjes te glimlachen. Goodnight gorgeous! had hij me gezonden. Slaapwel Dave! (: zond ik nog snel terug. Ik verwachtte geen reactie meer, dus ik legde mijn gsm op het nachtkastje. Eigenlijk vreemd dat Zayn me niets meer had gezonden. Normaal gezien zou hij dat hebben gedaan. Ik zuchtte zachtjes. Ik snapte echt niet wat ik had fout gedaan. Als ik überhaupt iets fout had gedaan, want ik kon echt niets bedenken. Ik mocht er niet teveel over piekeren. Ik moest er gewoon even over praten met Zayn. Morgen. Ik sloot mijn ogen en viel al snel in een diepe slaap.