Lotte

Lotte van Dast:

"We zitten nu in het vliegtuig! I love you. X."

Ik ben blij dat Niall hier heen komt. Mijn opa en oma zijn een weekje weg, dus ik ben helemaal alleen. Mijn broertje is door de auto geraakt waardoor hij tegen mijn vader en moeder botste. Mijn moeder viel op de rand van de stoep en mijn vader tegen de lantaarnpaal. Ik kan wel de hele dag huilen. Ik hoop dat het allemaal goed komt. Ik liep naar beneden om een zak chips te pakken. 'Huh? De laatjes staan open?!' Dacht ik hardop. Ik keek in de la. Waar is mijn Ipad en mp3-speler? Er is toch niet ingebroken? Dat kan er nu helemaal niet bij. Ik liep het hele huis af om mijn Ipad en mp3-speler te zoeken. Nergens, het ligt nergens. Ik werd een beetje bang. Uit schrik reactie pakte ik gelijk mijn telefoon. Ik toetste 112 in. Ik wist de politie nummer zo niet.

"Hallo met de politie. Waarvoor belt u?"
"Er is ingebroken! Mijn Ipad en mp3-speler zijn weg. Mijn ouders en broertje liggen in het ziekenhuis en ik ben alleen thuis."
"We komen gelijk naar u toe."

Ik voelde twee handen op mijn schouders ik keek om en keek recht in twee groene ogen. Dit is Niall niet! Ik gaf een harde klap tegen die gene aan. Ik keek goed het is wel een jongen. De jongen viel met een klap op de grond. Ik hoorde de sirene al. Ik rende naar de voordeur en deed hem open. 'Hier, hier is het!' Er stapte een politie agent uit en liep naar binnen. 2 minuten later kwam hij naar buiten met de dief. Ik barste in tranen uit. Dit overkomt mij weer. Ik wou naar binnen lopen, toen ik twee handen om mijn middel voelde, ik draaide me weer om. Maar dit keer was het Niall. Ik gaf hem een knuffel en begon nog harder te huilen. 'Sssshh.' Probeerde hij nog, maar het hielp niet echt.
We liepen samen naar binnen en gingen op de bank zitten. 'Gaat het Lotte?' Ik greep naar mijn hoofd, ik voelde me duizelig. Alles begon te draaien. 'Lotte blijf bij! Lotte!' Weg, weg was ik. Alles werd zwart voor mijn ogen.