O1O Oliver William Moore

Hij plaatste haar op het kookeiland, en keek haar hongerig aan. Ze liep al maanden om hem heen, en hij kon alleen nog maar aan haar denken. Haar lange, bruine haar en haar grote bruine ogen en dan natuurlijk haar fantastische lichaam. Zijn lippen drukte hij op de hare, en hij voelde hoe ze twijfelend terugzoende. Toen haar handen over zijn borstkast gleden, kon hij zich niet langer inhouden, en trok haar tegen zich aan en plaatste zijn handen onder haar billen. Zahtjes trok hij haar van het aanrecht, en liep naar boven. De eerste slaapkamer die hij tegenkwam was van hem. Hij liep naar binnen, en sloot de deur met zijn voet. Daarna liep hij naar het bed en zette Isabelle neer.

De uren die volgde waren zeker niet saai. Hij had Isabelle wel moeten overhalen, maar dat was vrij makkelijk geweest. En verder was het perfect geweest. Zachtjes kustte hij het voorhoofd van Isabelle. Haar handen waren overal op zijn lichaam, maar sloegen de juiste plekjes over. Hij fluisterde haar naam, en glimlachte tevreden toen ze hem kustte. Zijn handen gleden over haar schouders naar beneden, en hij kustte haar terug. Met een ruk keek hij op toen hij de deur open hoorde gaan. Een slaperige Layla had hun nacht verpest. Hij voelde hoe Isabelle uit zijn handen gleed en zijn shirt aantrok met haar slipje.

Ze nam Layla in haar armen, en keek naar hem om. "Oh nee." zei hij afwijzend, en deed alsof hij het hele bed in beslag nam. Hij zuchtte toen ze toch naar het bed liep, en Layla tussen hen in legde. Zachtjes kustte hij haar boven het hoofd van het kleine meisje. "Dit ga je goed maken, oke?" fluisterde hij tegen haar lippen, en ging weer liggen. Tot zijn verbazing nestelde Layla zich tegen zijn borst, boven op de dekens. Isabelle keek hem geamuseerd aan, en hij kon enkel glimlachen.

Dit ging de hele nacht door. Hij stak geen poot meer uit naar Isabelle, puur omdat ze Layla niet meer naar haar eigen bedje stuurde. De volgende ochtend stond hij heel moeilijk op, en ging douchen. Daarna kleedde hij zich aan, en maakte Isabelle wakker. "Kom, dan kunnen we nog even samen ontbijten." fluisterde hij in haar oor. Zachtjes streek hij over haar bovenarm. "Je ziet er verdomd sexy uit in mijn t-shirt." zei hij grijnzend, en liep naar beneden. Hij ging de tafel dekken, en perste wat sinaasappels uit. Daarna legde hij wat brood en beleg op tafel, en ging alvast zitten. Isabelle kwam slaperig naar de ontbijttafel, en hij boog over de tafel naar haar toe. Rustig zoende hij haar even en ging toen zitten. "Goedemorgen." zei Isabelle hees. Oh, waarom waren die ochtendstemmen zo verschrikkelijk sexy? Dat moeten ze echt verbieden, het gaf alleen maar verkeerde signalen. En waarschijnlijk had Isabelle hélemaal geen zin om dit moment, terwijl hij wel dolgraag wilde. Dat werd dus geduld hebben tot vanavond. Wacht, misschien had ze vanmiddag wel zin, dat werd dus maar afwachten. Waarom hebben mannen áltijd zin?