Hoofdstuk 20

*Alfredo's POV*
Ik wachtte totdat Justin het vlieguit in stapte en liep toen terug naar Scooter die nog in de auto zat te wachten. Ik stapte in. "Ze zijn weg" Zei ik. Scooter knikte en we gingen weg. Ik dacht even aan wat Justin zei: 'Pas op Selena.' Ik grinnikte. Hij geeft om Selena, en hij houdt nog van haar. Ik schudde me hoofd en ging in gesprek met Scooter.
We waren er bijna en Scooter zette me thuis af. "Bedankt Scooter, zie je later." We zeiden gedag en ik stapte mijn huis in. Ik besloot Selena te bellen. Ik pakte mijn mobiel en zocht Selena's nummer. Na 2 keer overgaan naam ze op. "Hey Fredo zei ze." Ik kon aan haar stem horen dat ze afleiding had. "Wat ben je aan het doen?" Vroeg ik. "Demi en ik zijn hier in de studio." Zei ze. "We hebben wat gepraat en nu zijn we een video aan het maken." Zei ze lachend. "Goed om je te horen lachen, maar eh. Ik moet je even wat vertellen." Zei ik door de telefoon. "Vertel." Zei ze. "Nou eh, toen ik Justin weg bracht naar 't vliegveld en hij bijna weg was, zei hij tegen mij 'Pas op Selena.' " Begon ik. "Owhh.." Zei ze. "Hij geeft nog om je Selena. Hij loog tegen je, dus maak je geen zorgen." Ging ik verder. "Fredo, het is lief dat je dit verteld, maar ik voel nu niks meer voor Justin.." Zei ze. "W.. Wat?" Zei ik vol ongeloof. "Dus, eh ik moet gaan. Doei." En daarmee hing ze op.

*Justin's POV*
Ik ging op mijn plaats zitten, bij het raam met Kenny naast me. Sommige mensen keken me wel aan en wilde een foto, ook al zat ik in de first class. Ik keek naar buiten en gek genoeg dacht ik meer aan mijn vrienden en familie dan aan Selena. Ik vroeg me af of Caitlin nog was veranderd, of ze me misschien nog terug wilde. Het was dan wel uit gegaan omdat ik té beroemd werd, ik vind dat té beroemd niet bestaat en heeft ze het nieuws al heeft gehoord van Selena en ik.. Vast wel, want bijna iedereen weet het. Ik zuchtte en keek naar buiten.
Na paar minuten starten de vliegtuig op, ik ging naar Canada. Toen pas besefte ik het, ik ging terug waar alles begon. Ik keek weer uit het raam en deed mijn ogen dicht, mijn oren deden pijn wat logisch is als een vliegtuig op start. Het was een lange dag, ik zuchtte en leunde met mijn hoofd tegen het raam aan en viel langzaam in slaap..