Hoofdstuk 17

*Selena's POV*
"Doei Sel" En hij was weg. "Sel, we praten later verder, ik moet nu met Justin mee naar het vliegveld. Doei." Zei Alfredo. "Doei." Zei ik zachtjes. Ik hing op. 'Je bent niks meer voor me.' Ik hoorde het telkens weer in mijn hoofd. Ik deed mijn hoofd in mijn handen en barsten in tranen uit. Waarom heb ik dit gedaan? Mijn leven is verwoest. Ik keek op, pakte mijn mobiel en zocht Demi's nummer op. Hij ging 1 keer over en ze nam gelijk op. "Sel, is het waar?" Zei ze. Ze wist het. De hele wereld wist het waarschijnlijk. "Ik leg het je uit. 10 minuten in mijn studio? Oke." Vroeg ik door de telefoon. "Ik zal er zijn." Zei ze, en ik hing op. Ik stond op pakte mijn zonnebril, ik keek even snel naar de spiegel. Je zag niet dat ik had gehuild. Ik pakte snel mijn sleutels en liep naar mijn auto. Ik stapte in en reed naar mijn studio. Naar mijn beste vriendin. Demi.

*Alfredo's POV*
"Sel, we praten later verder, ik moet nu met Justin mee naar het vliegveld. Doei." Zei ik en hing op. Ik liep naar boven om Justin te helpen. Hij had maar een grote koffer dus ik hoefde hem niet te helpen.. We liepen zonder wat te zeggen naar de auto. Ik zag dat Kenny en Scooter in de auto zaten. Kenny zou mee gaan met Justin naar Canada. Kenny stapte uit en zette Justin's koffer in de achterbak. Hier een daar zagen we een paar flitsen, maar al snel stapten we in de auto op weg naar 't vliegveld.