Niam- the help (loveliamxx)

Eenzaam zat ik op het bankje in het park. Het is 11 uur ’s avonds en het is dus al heel donker. Met betraande ogen staar ik naar de bomen en het water waar de maan in weerspiegelt. Als de huisvrouw van de instelling niet zo tegen me tekeer was gegaan, had ik hier nooit gezeten. Maar nee, ze wou dat ik niet meer sporte, dat ik echt stopte en niks meer deed. Ze begon te roepen en stuurde me naar mijn kamer. Ik klom uit mijn raam en nu zit ik hier. Ik zet mijn knieën op de bank en sla mijn armen erom heen. In een poging mijn uitgemergelde lichaam te verwarmen. De tranen lopen ondertussen over mijn wangen als ik eraan denk hoe mijn vader tekeer zou gaan als hij wist dat ik ontsnapt ben uit de instelling. Ik begin te snikken en leg mijn hoofd op mijn knieën. Ik kijk op als ik een stof om mijn schouders voel. Raar kijk ik ernaar. “Ik dacht dat je vast wel kou had.” Zegt een blonde jongen als hij naast me op de bank komt zitten. Ik doe een verwoede poging om mijn tranen weg te vegen maar merk al snel dat dat nutteloos is. De jongen doet zijn armen om me heen en trekt me tegen me aan. “Het is niet erg om te huilen hoor. Je mag uithuilen op mij.” Ik Huil gewoon verder en na een tijdje minderen de tranen. “Wat is er gebeurd?” vraagt de blonde jongen zachtjes. “Ik ben net ontsnapt uit de instelling, waar ik zat omdat ik te veel sporte en te weinig at volgens mijn vader. Maar ik kan het niet meer. Ze schreeuwen altijd.” Snik ik. De jongen knikt. “Ik ben Niall en ik denk dat ik jou wel kan helpen.” Raar kijk ik hem aan. “Liam. En hoe ben jij van plan mij te helpen?” zeg ik. Niall lacht. “Ik ben zeg maar een beetje eet verslaafd. Je begint automatisch wel te eten als je mij ziet eten.” Zegt hij met een lach. Ik kijk hem nog steeds raar aan.”Kom maar gewoon mee.” Zegt hij terwijl hij me recht trekt en meesleurt naar zijn huis. Hij laat me los als we in de keuken staan. “Oké, je mag alles eten wat je wilt, mijn ouders zijn toch al gewend dat ik alles opeet.” Zegt hij met een lach. Ik lach even terug. Nog nooit is er iemand zo lief geweest, of me ook maar geprobeerd te helpen. Hij zet van alles op de tafel. Na 5 minuten is hij de tafel nog steeds aan het vullen. Met open mond staar ik naar de tafel. “Hoeveel eet jij?” vraag ik overdonderd. “veel, het went wel.” Zegt hij met een lach die hem echt ontzettend schattig maakt.

Ik staar naar een programma dat bezig is op tv, dat in het appartement van Niall en mij staat. Uiteindelijk heeft zijn hulp wel geholpen, Het is ongeveer een jaar geleden dat ik nog echt intensief gesport heb, en ik eet nu veel meer. En dat allemaal door de jongen die een jaar geleden mijn hart voor zich won. “Liam ik ben thuis!” ik krijg een grote lach op mijn gezicht als ik zijn Iers accent door het appartement hoor. Hij komt de kamer binnen en drukt zijn lippen kort op de mijne. “Ik heb iets voor je.” Zegt hij geheimzinnig. Raar kijk ik hem aan. “Voor mij?” vraag ik verbaasd. “Nee, voor de jongen die mijn hart stal, de jongen die een jaar geleden gebroken op een bankje zat … Oh wacht dat ben jij wel.” Zegt hij terwijl hij zijn lippen weer op de mijne drukt. “Sluit je ogen.” Ik sluit mijn ogen, en wacht geduldig af. Ik krijg een speciale geur te rieken. “doe ze maar open.” Voor mijn neus staat een groot gebakje. “Wat is dat?” vraag ik Niall raar aankijkend. “Dat Liam is een taart, het enige dat ik je dit jaar nog niet heb laten eten. Ik wou het bewaren voor een speciaal moment.” Ik kijk naar de taart en lees de tekst die erop staat. “Gelukkige 1 Jaar samen.” Ik glimlach en kijk Niall aan. “Bedankt.” “graag gedaan. En nu eten.” Hij neemt 2 vorken en prikt ze in de taart. “Is dat niet heel vettig?” vraag ik een beetje raar. Niall zucht. “Valt wel mee, ik leer je het wel eten.” Zegt hij. Ik zie hoe hij een stuk in zijn mond steekt. Even later gaf hij me een kus, zijn lippen die anders al zo geweldig zijn, smaakt nu nog zoeter door de glazuur. Hij nam zijn vork terug vast en stopte een stuk taart in mijn mond. Vrolijk lach ik.

Wie had gedacht dat die avond mijn leven zo kon veranderen.

Sorry dat het weer een tijdje duurde. deze is dus nog voor loveliamxx. Veel leesplezier!