Opdracht 3
Zo duister als het maar kan zijn
Zichzelf verbergen in de schaduwen
Hun prooien die gillen van de pijn
Geen prikkels die je waarschuwen
Want ze zijn zo verschrikkelijk mooi
Ze schitteren als diamanten
Altijd hun gezicht in de plooi
Ze zien de wereld van verschillende kanten
Hun ogen zijn zo rood als bloed
En hun gezicht zo wit als sneeuw
Ze moeten dan worden gevoed
Toch blijven ze onweerstaanbaar,
Zelfs tot je laatste schreeuw
Reageer (1)
Dit is een kort maar krachtig gedicht. Zodra je het uitgelezen hebt en zonder naar de foto te kijken kun je weten dat het over een vampier gaat, dat is sowieso een pluspunt. Ook is het leuk dat je ook echt een rijmschema hebt gebruikt, je bent hierin de enige geweest, dus dat was ook weer een welkome afwisseling. Al met al een goed en leuk gedicht!
1 decennium geleden