H39

Ik lig op de vochtige aarde van het park. De oehoe heeft me geprikt tot dat ik bewusteloos werd. Ik lig in de bosjes, niemand kan me hier zien. Ik zal sterven. Nicos rent langs me, hij is verbaast. Hij had zeker nooit gedacht dat ík zo sterk en snel zou zijn. Ik zelf eigenlijk ook niet. Ik voel klauwen prikken in mijn borst, de oehoe zit nog op mijn borst. Ik kijk hem aan, ik ben weer bij bewustzijn maar ik kan me niet bewegen, zo moe ben ik. Dat weet de oehoe, hij brengt zijn snavel langzaam naar mijn keel, en hij weet dat ik niets zal kunnen doen. Ik zal sterven. De oehoe prikt zachtjes in mijn nek, ik blijf hem aan staren. Dan een pijnlijke harde prik en het leven stroomt uit me. Een bulderende lach stijgt naar de hemel. En het wordt zwart.

'Lilith, Lilith! Wat doe je? Je doet raar!' Nicos schud me door elkaar heen terwijl ik aarzelend mijn ogen open, ben ik niet dood?
'Oh, gelukkig! Wat was er?' Nicos kijkt me raar aan. Maar ik ben niet in het park, ik lig op de grond van het lokaal volkenkennis. En dat is niet het ergste, iedereen kijkt naar me. Iedereen, ook de leraares.
'Niets... nachtmerrie...'Ik kijk Nicos uitdagend aan.
'Daar leek het niet op, je lachte, het was eng!' Nicos had dus blijkbaar de hint in mijn ogen niet gezien.
'Nachtmerrie.' Naar de leraares zwaai ik met mijn hand,'Ga maar verder!'
Even gaat mijn blik langs Aryen, hij kijkt niet naar me, hij zit aan zijn huiswerk.

'Lilith, ik vind toch echt dat je naar de schooldokter moet gaan, of naar Eragon!' Trisa kijkt me dwingent aan. Ik schud mijn hoofd.
'Ik ben vandaag al naar Eragon gegaan, ik ben al vaker naar Eragon gegaan dan jullie! Al 2 keer!' Trisa kijkt naar de grond.
'Je hebt gelijk,' zegt ze. 'Maar toch...'
'Niets "maar toch" laten we naar de laaste les gaan, oke?'
'Oke.' En we gaan. En toch blijft een knagend gevoel me achtervolgen.

'Vechten is niet zomaar een les, het is iets wat gevaarlijk is. Dus beginnen we met oefenen met houten nep zwaarden.' Onze leraar laat onze nep wapens zien en deelt ze uit. Ik knijp in het handvat van de houten stok die ik in mijn hand heb.
'Ik wil dat jullie mij precies nadoen.' De leraar elf laat ons een paar manoevres zien die wij na proberen te doen. Maar één iemand doet ze helemaal foutloos: Aryan.
'Hij is goed,' fluister ik Nicos toe.
'Ja,' stemt hij toe,'Ik was trouwens verbaast dat hij niet beter rende bij gym dan ik. Hij is echt snel.'
'Dus jij was degene die eerste liep tot dat ik je inhaalde?' vraag ik.
'Jep. Tot dat jij me inhaalde...' Hij kijkt droevig naar de grond. Fijn.
'Dan kijken we wie beter is in vechten!' Ik lach hem toe, en hij grijnst terug.
'Best, ik zal wel winnen!' Hij lacht en als de leraar zegt dat we onze teorie mogen toe passen gaan we elkaar te lijf.