Was het wel een droom?

Okee, aan iedereen die dit verhaal leest; Het spijt me dat ik zo langzaam update. Het was vakantie, dus had ik geen tijd voor dit verhaal. En ik weet dat dat maf klinkt. De school is ndertussen een paar weken alweer begonnen, dus kon ik dit hoofdstuk stukje bij beetje maken... Verwacht binnenkort nog meer hoofdstukken, hopelijk ^^'

Wakker worden. Het ergste deel van de dag (samen met vroege ochtenden).
Ik kreunde eens flink. Oh oh oh wat ben ik toch goed in kreunen.

De gordijnen waren al ope- "JHATSHOEEEE!" Wacht, wat? De gordijnen al open? Hoe laat is het?

Ik keek op de klok. Kwart voor acht!? Ik ben doohood... En, wat was die droom?

Ik stond op en liep naar de kast toe. "Ah.." Ik moet toch eens leren om niet te snel op te staan, anders slaat Hoofdpijn weer toe.

In twee minuten was ik helemaal omgekleed. En in tien minuten had ik mijn ontbijt op. Had ik die tijd mooi weer ingehaald. Ik fietste naar school. Waarom lijken alle dagen zo hetzelfde?

Op het laatste stuk... voelde ik iets. Iets dat ik niet kon thuisbrengen. Het was een gevoel, een gevoel alsof dat maffe ruimte-tijd-portaal zich weer opende. Maar het enige wat ik zag, was Michel, die net als ik veel te vroeg was.

Nadat ik Bores wederom een lesje had geleerd, en Kevyn van mijn stoel had weggejaagd ging ik rustig zitten, zoals altijd diep in gedachten verzonken. De woorden van de leraar "Als ik praat moet het wel stil zijn!" waren niet voor mijn oren bedoeld.

Wat was er met die droom van vannacht? Sterker nog, was het wel een droom?

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen