Hoofdstuk 2

Ik deed mijn ogen open en keek rond. Ik was in een kamer, er was niet veel. Een bed, een kastje en twee deuren. Mijn rugzak stond naast mijn bed en ik reikte er met mijn hand naar. Ik ging zitten met mijn rugzak op mijn schoot, tot mijn vreugde merkte ik dat alles er nog in zat. Ik keek rond maar zag de kleren van gisteren nergens, ik had een soort jurk aan als pyjama. Ik trok hem nel uit en trok de schone kleren aan. Ik had een joggingbroek en een T-shirt aan en liep naar de enige deur in het vertrek. Toen ik had gecheckt of ik alles had, liep ik door de deur heen, ik kwam in een grote zaal terecht waar een balie stond. Naast de balie stond een deur en voor de balie was een hele lange rij.
'Heb je het allemaal gezien?' vroeg Ron.
'Aaah!' riep ik, en toen werd het stil in de zaal. Ik werd rood en zag een paar meiden lachen. Ik keek beschaamd naar beneden, maar toen kwam er een meisje naar me toe en ging voor me staan.
'Het is niet erg hoor, ik ben nerveus,' zei ze.
'Dank je. Ik heet Alexandra,' zei ik
'Ik heet Sasha,' zei ze.
'Sasha, waar ben ik?' vroeg ik.
'Op de hoge school, voor aura vechters. Er komen hier niet veel mensen die niet weten wat voor school dit is, je kunt twee takken op. De tak van vechter, en aurabeheersing. Je moet gewoon kijken waar je beter in bent, en ik wil vragen hoe je aan dat haar komt. Want dat is cool,' zei ze.
'Oké, bedankt voor het uitleggen. Dit haar heb ik al vanaf mijn geboorte, en het is altijd zo wit gebleven. En ik ben boos op jou, Ron,' zei ik.
'Oké, dat is begrijpelijk. Maar anders had je op straat moeten leven, want je ouders willen je niet meer,' zei hij.
'Ze zijn mijn ouders niet, ze zijn mijn pleegouders,' zei ik.
'Oké, hier is een plattegrond en een brief waar je moet zijn. Je rooster krijg je morgen bij het ontbijt. Ik weet dat je boos bent, maar geef toe, dat dit beter is dan de straat,' zei hij.
'Ik ben alsnog boos, ook omdat je gelijk hebt. Het is beter dan op straat. Is dit mijn kamernummer?' vroeg ik
'Ja,' zei Sasha, en ze liet mij haar kamernummer zien. Volgens de plattegrond had ze een kamer recht tegenover mij, daar was ik blij mee.
'Hé Sasha, loop je mee naar de kamer?' vroeg ik.
'Ja, is goed,' zei ze.
'Dag, Ron,' zei ik, en we liepen door de gang heen. Aan het eind van de gang moesten we door een deur en daar moesten we rechts volgens de plattegrond. We gingen rechts en kwamen bij vier deuren uit, het was een doodlopende gang. Ik moest de eerste deur links en Sasha de eerste rechts. Ik deed de deur open en zag dat een iemand al binnen was.
'Hallo,' zei ik twijfelend.
'Hallo,' zei een meisje dat in één keer voor me langs schoot. Ze bleef voor me staan en gaf me een hand. Ze had bruine krullen tot haar schouders en veel sproeten.
'Is er nog een bed over?' vroeg ik.
'Tuurlijk, gebruik het onderste bed maar. Ik vind het fijner om hoger op te slapen. Cool haar, leuk. Zo anders dan alle andere,' zei ze.
'Ehm bedankt, dat is goed. Mij maakt het niet veel uit,' zei ik.
'Ik heet trouwens Jenny, hoe heet jij?' vroeg ze.
'Ik heet Alexandra, maar noem me maar Alex.'
'Heb je al andere mensen ontmoet? Of moet ik je aan iemand voorstellen?'
'Ja, ik heb Sasha ontmoet. Ze slaapt hier tegenover, en ik ben een rustig iemand. Ik doe het liever rustig aan.'
'Oké, dat is goed, maar ik wil je nog wel waarschuwen voor Amanda. Amanda is de dochter van de directeur, ze is precies zoals je een rijkeluisdochter aan zou zien. En ze is echt heel gemeen.'
'Dan blijf ik uit haar beurt,' zei ik.
'Het hangt ervan af waar je je in specialiseert, zij heeft zich al gespecialiseerd. Ze studeert aurabeheersing, en iedereen die een vechter is, is te min voor haar.'
'Dat wordt dan gezellig.'
'Hoe specialiseer je je?'
'Door de test te doen,' zei iemand achter me, en ik draaide me met een ruk om. Achter me stond iemand die niemand anders kon zijn dan Amanda, ze droeg alleen maar designerkleding. Haar haar was perfect en de make-up laag was zo dik dat het net een laag van de aarde was.
'Dus jij bent de nieuweling. Wat aardig van je, Jenny, dat je haar rondleidt. Als je echte vriendinnen wilt en populaire wilt worden, zal je met mij mee komen,' zei ze.
'Sorry, ik heb al vriendinnen,' zei ik, ik draaide me om en legde mijn tas op mijn bed en begon mijn spullen uit te pakken.
'Nou ja zeg, wat brutaal,' zei ze, en ze pakte mijn schouder. Mijn harnas van gisteravond kwam gelijk en mijn hele arm zat onder het zilver. Ze schrok achteruit en ik werd boos. Ik draaide me naar haar om.
'Fijn, nu kan ik weer proberen om dit weg te halen. Nu heb je me boos gemaakt, ik denk dat je maar beter kan gaan,' zei ik. Ze keek doodsbang en liep snel weg. Ik wist zonder me om te draaiden dat Jenny me ook bang aankeek, ik ging op mijn bed zitten met mijn hoofd in mijn handen.
'Sorry, ik vraag wel om een andere kamer,' zei ik.
'Waarom?' vroeg ze.
'Heb ik je niet bang gemaakt?' vroeg ik.
'Je deed het niet expres, en het gaat al weg,' zei ze, en ik keek naar mijn arm en zag dat het al weer weg was.
'Dan blijf ik nog even hier, wil je Sasha ontmoeten? Zij is echt aardig,' zei ik opgewekt.
'Nee, morgen moeten we vroeg op. We hebben gezamenlijk ontbijt, en daarna beginnen de testen. Mijn broer heeft hier vorig jaar zijn eerste jaar gedaan, je kan eten op je kamer. Maar eigenlijk kan het ook wel, ik denk niet na. Is goed,' zei ze.
'Oké,' zei ik, maar toen ik klopte, werd opengedaan door Amanda en ze ging me snel uit de weg.
'Waar is Sasha?' vroeg ik.
'Hier ben ik, en nu ik weet wie en wat je bent, wil ik nooit meer met je omgaan. Je bent en freak,' zei ze.
'Prima,' zei ik en ik liep terug naar Jenny.
'Waar is Sasha?' vroeg ze.
'In haar kamer, ze vind me een freak. Ze heeft een kamer met Amanda,' zei ik.
'Sorry, maar je hebt mij nog,' zei ze.
'Bedankt, dat is waar. Ik ben blij dat we elkaar hebben,' zei ik. Toen het eten er was, gingen we samen eten. En daarna praatten we over van alles, het was erg gezellig. Daarna gingen we slapen, maar die nacht viel ik niet makkelijk in slaap. Ik dacht over van alles na en werd er alleen maar moe van. Al snel viel ik toch in slaap.