Hoofdstuk 1

Ik zat op mijn bed muziek te luisteren, toen ik mijn zusje zag langs rennen. Het was nu tien jaar geleden dat ik uit het weeshuis was gehaald, en mijn zusje was ook echt mijn zusje geworden. Ook omdat ik geen andere vriendinnen kon maken omdat ik anders was, met mijn witte haar. Ik beschermde haar graag, dus liep ik achter haar aan. Haar deur stond open, ik liep naar binnen en zag dat ze zat te huilen op haar bed. Ik ging naast haar zitten en legde een arm om haar heen, en ze legde haar hoofd op mijn schouder.
'Wat is er Sara?' vroeg ik
'Hij is het, hij sloeg me. Ik vroeg of hij me wou helpen met mijn huiswerk omdat ik iets niet snapte, maar toen sloeg hij me hard en zei dat ik hun niet meer moest storen. Mama huilde, en ze wou achter me aan maar hij hield haar tegen.' zei ze
'Dit wordt echt te gek, ik ben er klaar mee. Blijf hier oke, ik ga een tijdje weg. Maar je moet me beloven sterk te blijven, voor jezelf en voor mama. Ik ga pakken, blijf maar hier op je kamer' zei ik, en ik liep naar mijn kamer. Daar pakte ik mijn rugzak in, met mijn dagboek en telefoon. En een hemdje, een broek ,een T-shirt en een trui. Toen liep ik naar mijn zusjes kamer, en ging weer naast haar zitten. Ik pakte een foto van mij en haar uit mijn tas, en gaf hem aan haar.
'Dank je, ik zal je missen' zei ze
'Ik jouw ook, maar je weet het hé. Je moet sterk zijn, niet je zwakte laten zien' zei ik
'Ik weet het' zei ze, en ik liep de kamer weg. Ik ben al vaker weg gegaan, maar dan altijd gespot door de politie en die brachten me dan weer thuis.Dus ze wist dat ik weer terug zou komen, maar alsnog maakte ze zich zorgen. Daar kreeg ik weer een hele grote preek, en dan kon ik weer door gaan met mijn saaie leventje. Ik liep de trap af, en naar de woonkamer. Mijn stiefvader en -moeder zaten op de bank, en ik schraapte mijn keel.
'Wat nu weer klein opdondertje?' vroeg hij
'Ik ga weg' zei ik
Oke, tot zo' zei hij, en hij moest om zichzelf lachen.
'Ik voorgoed weg, ik zorg dat ik niet gepakt wordt. Ik hoop dat jullie nog een fijn leven hebben, ik heb al dag gezegd tegen Sara. ' zei ik
'Mooi zo, zijn we eindelijk van je af.' zei hij, en hij liep op me af. Ik was voor de deur blijven staan en wachtte af wat nu zou komen, hij sloeg me hard tegen mijn wang en de tranen vlogen in mijn ogen.
'Dus zo dankbaar ben je, toen niemand je wou hebben hebben wij je van de straat geplukt. Wij hebben jouw in huis genomen, ondankbaar mormel. Ik wil je niet meer in huis hebben, je loopt toch elke keer weg. Ook als je terug komt, mag je niet meer blijven. Je bent net en straatrat geworden, ben je er blij mee.' vroeg hij
'Ja, dan ben ik eindelijk van je verlost' zei ik, toen ik dat zei pakte hij me bij mijn oor en sleurde me de straat op. Daar stompte hij me in mijn buik, en liet me op de grond achter.
'Je bent hier niet meer welkom, ga weg.' zei hij, trillend van woeden stond ik op. Hij had de deur al dicht gedaan, en kon me niet meer zien. Woedend pakte ik mijn rugzak en liep naar een steegje dichtbij waar ik altijd bleef als ik weg ging, Ik ging voor het steegje op de stoeprand zitten en zette mijn rugzak naast me neer.Ik hoorde haastige voetstappen mijn kant opkomen, en keek op. Ik zag een oudere man voorbijkomen en kort daarna duwde iemand hard tegen mijn rug aan. Ik klapte voorover, en keek om boos om me heen. De man rende achter de oude man aan, en ik herkende hem ergens van. Ik stond op en sloeg mijn rugzak over mijn schouder, en toen rende ik achter ze aan. Ik hoorde ze in een steegje schreeuwen tegen elkaar, ik keek voorzichtig om het hoekje en zag ze tegenover elkaar staan. De oude man stond mijn kant op met zijn gezicht naar de jongen, ze hielden beide een zwaard voor zich. Ik kon ze net horen praten, en luisterde aandachtig.
'Je zal nooit onze leerlingen overhalen om naar jouw school te gaan, ze staan al sinds hun zesde bij ons ingeschreven. Het maakt niks uit dat je er een hebt overgehaald, de andere twee komen op mijn school.' zei hij
' Haha, en dat denk jij!! Ze zullen alle drie op mijn school komen, ik heb een zoon. Hij zal zorgen dat ze bij me komen, ik heb de natuur godin al. Je hoeft alleen maar naar het haar kijken, dan zie je het al.' zei hij, over wie hebben ze het? Maar toen ik een stap achteruit wou zetten, stond ik op een takje en het knapte.Ik schrok me rot, en luisterde of ze door praten. Maar ze waren gestopt en ik hoorde voetstappen mijn kant op komen, ik was bang en rende weg. Ze schreeuwde wat naar me maar ik reageerde niet, ik ging het steegje in waar ik meestal bleef. Maar het was doodlopend, ik keek geschrokken naar de plek waar ik vandaan kwam. En zag de twee mannen mijn kant op komen, ik liep achteruit tot ik tegen de muur aan stond.
'Ga weg!' riep ik
'Waarom ? ' vroeg de oudere man
'Hoe heet je, meisje ?' vroeg de jongen
'Ik heet Alexandra' zei ik
'Alexandra, je hebt wat gehoord wat niet voor jouw bestemd was. En daarom moeten wij je nu meenemen' zei hij, terwijl hij dat zei zag ik hem lopen door het weeshuis. Hij liep naar mij en mijn vriendinnen toe, toen zag ik een groot gebouw. Ik lag op een tafel en werd doorboort met een lazer. Ik keek geschrokken op, en ze keken me verbaasd aan.
'Ron, waarom wil je me vermoorden? Wie is die man? Waar brengen jullie me heen? Waarom willen jullie me vermoorden met een lazer?' vroeg ik
'Hoe weet je mijn naam?' vroeg hij
'Jij hebt me bezocht in het weeshuis, met mijn vriendinnen en Mara' zei ik
'En jij weet dat nog?' vroeg hij
'Ja' zei ik
'Zij is de tweede godin, nou ja eigenlijk de eerste' zei de jongen, toen vloog de man op me af. Plotseling kwam er een witte gloed om me heen en kreeg ik een harnas om met een pijl en boog, ik voelde iets kouds tegen mijn been aan en zag dat dat een mes was. Ik beschermde mezelf, en de oude man werd weggeduwd door mijn harnas. Toen de oude man op de grond lag, voelde ik me in eens dood moe. Het harnas ging weg, en het werd zwart voor mijn ogen.