H11 * Dior

"Wie is dat?" vroeg ik nog een keer. Coco keek me benauwd aan. Pas toen de deftige dame een eindje verderop was begon ze te vertellen. "Zij daar, is de vrouw van Dior." Blijkbaar keek ik haar nogal verbaasd aan want ze legde verder uit. "Cristian Dior is mijn concurrent, zijn modehuis 'Dior' loopt beter dan mijn winkel. En steeds als ik zijn vrouw tegen komt, kijkt ze me altijd verwaand aan en dreigt iets. Soms zegt ze dat mijn modehuis in de fik vliegt en soms zegt ze dat ik... Dat ik eh... lelijk ben." Dat laatste kreeg ze nog maar net uit haar keel gepiept. Uit ervaring wist ik dat het vreselijk is om lelijk gevonden te worden. Maar Coco Chanel was totaal niet lelijk. In de verre verte niet. En dat zei ik ook tegen haar. "Bedankt," snikte ze als antwoord. "Zullen we een feestje geven ter ere van de paar klanten?" vroeg ik haar. "Oké, maar waar?" "In het modehuis. Weet u wel hoe groot dat is? Plaats zat," ik had zin in het feestje!

We hadden vrienden van Coco uitgenodigd en we hadden uitnodigen overal in de stad op gehangen. Misschien als ze naar dit feestje zouden komen, kwamen ze ook een keer om kleding te shoppen.
Wacht eens...
Opeens vroeg ik me af waarom ik dit deed. Het had totaal geen nut dat ik een feestje organiseerde, ik kon beter plannen maken voor nog meer klanten dus nog meer geld en dan kon ik naar huis. Toch had ik met mevrouw Chanel te doen, zo arrogant was ze niet, zelfs best lief soms. Ik voelde me een ander mens, mijn vooroordelen hadden niet gelijk...

Ik maakte Coco op met het kleine beetje make-up dat ze in deze tijd hadden. Zij maakte mij op. Het was totaal niet gothic en zwart maar een beetje nude en roze. Stiekem vond ik het best mooi. Speciaal voor deze gelegenheid gaf ze me een mooie jurk uit de nieuwste collectie. En natuurlijk een paar hakken. Wauw, wat was ik mooi zeg. Samen liepen we naar beneden, naar de feestzaal. We hadden alles klaar gezet een hapjes gemaakt. Ik zette de muziek aan met de platenspeler. zelf vond ik het niet zo mooie muziek, maar goed. Ik had mijn Ipod niet mee dus andere muziek kon niet. Er kwamen al een aantal; gasten binnen en mevrouw Chanel begroette ze allemaal vriendelijk. Ook kwam er een nette man binnen. Het leek even of er een schokje door haar heen ging. En toen kreeg ze een grote lach op haar gezicht...

Pas op voor spiegels. Die weerspiegelen alleen van u van uzelf vindt
~Coco Chanel

(PS: Het klopt inderdaad niet van Dior, maar goed. Er moest toch een concurrent zijn? Kennen jullie ander modemerk in 1900?
En ik ga een voorstel doen. Als er 5 reacties zijn, activeer ik vanavond nog een hoofdstukje. En vergeet niet dat jullie zelf ook iets mogen bedenken voor in een hoofdstuk.)