024

'Ik kan er niks aan doen!' riep ik en zwaaide met mijn armen. 'En ik wel dan?' bulderde hij terug en balde zijn vuisten. 'Nee.' zei ik zacht en keek naar de grond. 'Waar gaat het over?' vroeg Harry. 'Wil je niet weten.' zei ik en keek Zayn nijdig aan. 'Zie je?' vroeg hij triomfantelijk. 'Ik heb zin om je te meppen.' zei ik en klemde mijn kiezen op elkaar. 'Nou van mij mag je. Ik win toch. Nu ben jij in het nadeel.' zei hij met een grijns. 'Je bent zo slecht.' zei ik en deed een stap in zijn richting. 'Jij en je hele familie kunnen de pot op! Waarom zit je eigenlijk bij ons op school? Hoor je niet in een bos te zitten?' zei ik. 'Niet iedereen zit in een bos hoor.' zei hij. 'Jou soort hoort niet eens hier op aarde te zijn!' riep ik. Zayn begon weer heel erg te trillen. 'Mai!' gilde ik en wees met mijn vinger naar achteren naar de deur. 'Jup.' zei ze en trok Harry mee naar de andere kamer. Ik had Mai alles verteld ook van de shape-shifters. 'Weet Mai wat er aan de hand is en alsnog wil ze vrienden met je zijn? Zal ik Harry het is vertellen. Kijken of hij dan ook nog van je houdt.' zei Zayn. 'Dat doe je niet!' gilde ik. 'Dan gaan we de geschiedenis herhalen.' zei hij rustig en keek me met een vieze grijns aan. 'Wat bedoel je?' vroeg ik voorzichtig. 'Je weet het niet eens?' riep hij en keek me verbaasd aan. 'Het gaat over je moeder.' 'Jij hebt helemaal niks te zeggen over mijn moeder!' riep ik naar hem. 'Oké dan gaat het over mijn tante.' zei hij droog, haalde zijn schouders op. 'Ik snap het niet. Kan je niet wat helderder zijn?' vroeg ik en bleef koppig staan. 'Misschien moet je even gaan zitten.' zei Zayn en keek me serieus aan. Oké wat was hier aan de hand?