022

Ik ging in mijn bed liggen en draaide me naar Mai toe. 'Heey Mai,' begon ik maar zag dat ze al in slaap was gevallen. 'He.' zei Harry zacht en kwam naast me op mijn bed liggen. Ik draaide me naar hem toe en legde mijn hoofd op zijn borst. Hij sloeg zijn armen om me heen en viel in slaap. Na een tijdje viel ik ook in slaap.
Toen ik wakker werd, lag Harry nog te slapen. Heel voorzichtig stond ik op en liep ik naar de keuken toe. 'Goedemorgen.' zei ik tegen Mai. 'Heey goed geslapen?' vroeg ze met een wenkbrauwwiebel. 'Kan ik ook aan jou vragen.' zei ik en wiebelde ook met mijn wenkbrauwen. 'Ga je het Harry vertellen?' vroeg ze en beet op haar lip. Ik haalde mijn schouders op. 'Als het een goed moment is denk ik wel. Misschien maakt het alles kapot. Maar hij moet het weten.' zei ik en opende de koelkast. 'Wie moet wat weten?' vroeg een hese ochtendstem. Mai gaf een gil en keek hem met grote ogen aan. 'Uhm... Mijn vader moet weten dat hij de piano moet maken.' zei ik snel en schonk een beker vol. 'Aha.' zei Harry en maakte een boterham klaar. Ik zuchtte diep en drok in één keer de beker leeg. Ik wilde dit niet voor me houden, het maakte alles zo moeilijk. Overal vroegen mensen waarom ik nooit at. Ik mocht een keer een restaurant niet in omdat ik mijn eigen consumptie had meegenomen. 'Waar denk je aan?' vroeg Harry en ging tegenover me staan. 'Aan hoe geweldig jij wel niet bent.' zei ik en gaf hem een kus op zijn neus. 'Ik ga douchen.' zei ik en liep naar de slaapkamer om een setje kleren te pakken. Daarna liep ik naar de badkamer toe. De eerste drie waren op slot. Ik liep een stuk verder en keek op toen ik een enorme grom hoorde. Ik draaide me om en schrok me kapot. 'Wolf?'