Lotte

Lotte van Dast:

Ik drukte op accepteren. Niall kwam in het beeld. Mijn buik voelde duizenden vlinders in mijn buik vliegen!

'Hey Lotje.'
'Hey Nialler.'
'Lotte, ik mis je nu al!'
'Ik mis jou ook, ik wou dat ik in Engeland mocht blijven.'
'Ik kom je zo vaak als ik kan bezoeken. Maar hoe kunnen we dat onopgemerkt doen?'
'Mijn ouders gaan over een week voor 3 maanden weg, en mijn broertje slaapt een week bij mijn opa en oma over 2 weken. Dus als je wil kan je over 2 en een halve week komen?'
'Heel graag Lotte!'
We keken elkaar heel blij aan, toen mijn broertje binnen kwam stormen.
'Mijn broertje!' Fluisterde ik nog zacht, en klapte de laptop dicht.

'Wat is er?' Zei ik geirriteerd. 'Ik wil met je spelen!' Zei hij, terwijl hij blij in mijn kamer huppelde. 'Nee, ik heb nu geen zin! Vraag of iemand in de straat met je wil spelen.' 'Dat is een goed idee! Bedankt.' Hij liep huppelend weg naar buiten. Ik deed de laptop open en opende Skype weer.

'Sorry mijn broertje kwam binnen stormen. Hij wou met me spelen.'
'Geeft niet.'
'Ik wou je trouwens iets vragen.'
'Wat wil je me vragen.'
'Ik mag dit jaar gaan studeren, maar ik wil niet in Nederland studeren. Ik wil graag in London studeren, maar ik heb daar geen slaapplek voor een tijdje. Weet jij iets?'
'WAT? Kom je naar London? Dat is geweldig! Ik zou je nu echt een hele dikke knuffel willen geven! Je mag van mij bij mij blijven logeren totdat je zelf een plek hebt gevonden.'
'Ik dacht dat dit de saaiste dag zou zijn van me leven! Bedankt Niall!'
'Voor jou doe ik alles! Ik moet het alleen wel even aan de rest van de band vragen of je mag komen wonen bij ons.'
'Wanneer ga je het vragen?'
'Nu als je wil?'
'Ja is goed.'

Hij pakte zijn telefoon en liep even weg. Na 5 minuten kwam hij terug met een niet erg blij gezicht.

'Wat is er? Mag ik niet komen wonen bij jullie?' Hij begon te lachen.
'Tuurlijk mag je komen! Wanneer kom je?'
'Ik denk over 2 weken al! Dan hoef je ook niet hier heen en weet niemand over ons. Weet de rest van de band het ook al?'
'Dat is slim, dan zorg ik dat ik er ben! En ja ze weten het nu wel. Ik had Louis net aan de lijn en ik moest alles vertellen! Daarom duurde het zo lang.'
'Bedankt! Ik ga mijn spullen maar eens uitpakken.'
'Doei lovely!'
'Doei sweety!' We gaven elkaar een kus via de webcam. Ik sloot de laptop af en liep naar de grote koffer die in mijn kamer staat.

Na een half uur was ik eindelijk klaar. 'Mam kom eens!' Riep ik van boven naar beneden. Ik liep naar mijn kamer. Nog geen 5 seconden daarna was mijn moeder ook al in mijn kamer. 'Mam, ik mag van Niall bij hem logeren totdat ik zelf iets heb gevonden.' 'Wat fijn voor je meid! Wanneer ga je?'
'Uhm... Ik... Ik ga al over 2 weken.' '2 weken!' 'Ja mam, jullie zijn dan toch al weg.' 'Dat is al wel snel, waarom zo snel?' 'Dan kan ik nog bij Niall zijn. Ik heb zonet geskypt met hem, en we missen elkaar heel erg.' 'Tja ik moet je toch een keer loslaten.' Er verscheen een traan op de wang van mijn moeder. 'Mam niet huilen! Het komt allemaal goed, we houden contact, ik bel je elke dag.' 'Oke meid!' We gaven elkaar een knuffel. 'Ik ga wel naar bed nu. Ik ben echt kapot!' 'Is goed, slaap lekker.' 'Mam, geniet wel als jullie weg zijn! Denk niet teveel aan mij. Ik red me wel.' Ze knikte begrijpend naar mij en liep naar beneden. Ik stuurde nog snel een berichtje naar Niall:

"Truste, mijn moeder vind het oke! Tot over 2 weken. Xx."

Ik wachte op het antwoord die al snel volgde:

"Slaap lekker! Gelukkig ik kan echt niet zonder je, tot over 2 weken! X."

Ik legde mijn telefoon weg en viel al snel in slaap.