06.

Zayn POV

Zachtjes werd er op mijn deur geklopt, waardoor ik wakker werd. Ik was in slaap gevallen, denk ik. Ik keek op de klok. Drie uur 's nachts. Weer hoorde ik zacht geklop. Ik stond op en deed de deur open. 'Niall?' vroeg ik. Ik wist niet zeker of hij het was, want het was donker, maar ik dacht toch zijn kapsel te herkennen. 'Ehm, Zayn, vind je het erg als ik vannacht bij jou slaap?' hoorde ik hem zachtjes vragen. Ik was een beetje verbaasd. Normaal ging hij toch altijd naar Liam? Toen ik niet antwoordde, zei hij: 'Laat maar, ik ga wel terug.' En hij wilde zich al omdraaien. 'Nee, wacht, Niall. Natuurlijk mag je hier slapen,' zei ik, en ik zocht naar de lichtknop. Hij liep mijn kamer in en ging in kleermakerszit op mijn bed zitten. Ik ging naast hem zitten. 'Bedankt, Zayn,' zei hij. Ik knikt glimlachend. 'Het is al goed.' 'Ik had een nachtmerrie en durfde niet meer alleen te slapen,' zei hij met een rood hoofd. Ik trok hem in een knuffel. 'Maar dat is toch niets om je voor te schamen?' zei ik zachtjes in zijn oor. Niall zag er de laatste tijd wel wat stoerder uit, maar vanbinnen was hij nog steeds een klein, lief jongetje. En dat is nu precies wat ik zo leuk aan hem vind. Hoe populair we ook zijn, de roem steeg hem niet naar het hoofd. Ik liet hem los en geeuwde eens. 'Moe?' vroeg hij. Ik knikte. Ik zag dat ik mijn kleren nog aan had en dat mijn iPod ook nog steeds muziek aan het spelen was. Al zuchtend ruimde ik mijn iPod op en verwisselde mijn kleren. Niall was al onder de deken gaan liggen. Ik deed het licht uit en ging naast hem liggen. Het was even stil. 'Zayn?' vroeg hij. 'Hmm?' was mijn enige antwoord. 'Je gedroeg je vandaag nogal anders,' mompelde hij. Meteen had hij mijn aandacht. 'Hoe bedoel je?' vroeg ik verbaasd. 'Mja, je deed gewoon anders, ik weet het ook niet,' zei hij zacht. Hij zuchtte eens en toen hoorde ik zijn ademhaling heel regelmatig worden. Hij was in slaap gevallen. Ik ging op mijn rug liggen. Niall was altijd degene die alles als laatste pas door heeft, dus het moest wel erg opvallen. Ik bleef een tijdje denkend voor mij uit staren. Misschien hadden de jongens gelijk. Misschien vond ik Stephanie wel leuk.  Misschien moest ik haar maar eens bellen, en vragen om iets mee te gaan drinken of zo... Ja, dat zou ik gaan doen. Ik keek nog eens naar Niall, voor zover dat ging in deze donkere kamer. Hij lag vredig te slapen. Tevreden draaide ik mij om. Ik was bijna in slaap, toen ik plots een arm om mij heen voelde. Niall was altijd degene die het liefste knuffelde, en volgens mij niet alleen als hij wakker was. Ik besloot om zijn arm maar gewoon te laten liggen en sloot mijn ogen opnieuw. Ik viel meteen in een droomloze slaap.