De 100e Hongerspelen - 87
“Hoe is het met Ian?”, Glafira liep de kamer in waar Vania’s ouders tv zaten te kijken. Zelf wilde ze die vreselijke spelen niet zien.
“Redelijk”, zei Vania’s vader. “Hij hangt ondersteboven te bengelen terwijl anderen uitmaken of ze al dan niet gaan vechten. Maar zoals het er nu voor staat zullen ze hem snel losmaken.”
“Oh.”
“En met Vania en Rue is alles goed”, zei de man met een knipoog. Hij begreep heus wel dat Glafira eerst naar haar broer vroeg.
“Fijn”, glimlachte Glafira hartelijk.
***
“Twee”, zei Selm dreigend. Jelger staarde Kayla kwaad aan. Die keek echter onbewogen terug. “Drie.” Jelger draaide zich om en rende weg.
“Oef, bedankt Kayla”, zuchtte Seija. “Ik moest toegeven dat ik toch even bang was dat je zijn kant zou kiezen.”
“Geeft niet”, zuchtte Kayla. “Al denk ik niet dat ik had meegedaan als jullie echt zouden gevochten hebben.”
“Logisch, hij was je districtsgenoot”, bromde Selm. Hij was naar Ian gelopen. “Dames, pak hem even vast, dan snij ik dat touw door.”
***
“Adan!” Jillana rende naar hem toe.
“Mijn been”, kreunde Adan.
“We moeten dat mes eruit halen”, zei Parel.
“Nee, dan verliest hij te veel bloed”, wist Odette. “We brengen hem naar het kamp.”
“Hoe weet jij dat nu”, siste Jillana haar toe.
“Mijn tante verzorgde vaak gewonden”, zei Odette schouderophalend. “Ik ken een paar kleine dingen. Dragen jullie hem, dan hou ik die wonde in het oog en kijk ik of ik toevallig iets zie dat kan helpen.”
“Jij bent de baas niet!”
“Doe wat ze zegt”, kreunde Adan. “Alsjeblieft.”
Reageer (6)
Snel verder!
1 decennium geledenen jij wel ofzo
1 decennium geledenSlimme Adan, haha.
1 decennium geledenIk wou dat die vreselijke spelen voorbij waren...
1 decennium geledenOf toch niet want dan is iedereen op een na dood...
ach ga gewoon snel verder!
oehoe
1 decennium geledensnel verder(A)