OO7 Ryan James Adams

Hij keek verbaasd naar het meisje in zijn armen die naar het plafond staarde, haar bruine haar als een waaier om haar gezicht heen. Isabelle was anders nooit zo afwezig geweest tijdens hun momenten. Het was hem zelfs niet gelukt haar te laten genieten. En als hij heel eerlijk was, gaf hem dat een fikse klap tegen zijn ego. Hij drukte een aantal kusjes in haar hals, maar Isabelle duwde zijn gezicht weg en stond op. Snel kroop hij naar haar toe, en streek over de blote huid van haar rug. Hij hoorde Isabelle zuchtten, en voelde haar uiteindelijk weer tegen hem aan.

De volgende dag was nog niet veel beter. Ze waren afstandelijk en gingen zelfs afzonderlijk de deur uit. Hij geloofde niet dat ze Nathan of Layla mistte, want normaal deed ze altijd heel gewoon. "Er woont toch een of andere Oliver in jullie huis?" vroeg hij toen ze samen aan tafel zaten te eten. Toen hij Oliver's naam uitsprak, kwam er een twinkeling in de ogen van Isabelle. "Ho-hoe weet je dat?" stamelde ze, en keek hem verbaasd aan. "Heeft Ramon me verteld. Het is dus waar." zei hij achterdochtig en peilde haar reactie. Het schaamrood trok over haar wangen. Ja dus. "Vind jij hem leuk?" Zei hij grommend. Ze werd mogelijk nog roder. Hij stond op, en liep met veel lawaai naar de keuken. Daar zette hij zijn bordje neer, en liep daarna het appartementen complex uit. Verdomme, Isabelle ging gewoon vreemd en ontkende het niet eens.

Pas tegen de avond nam hij de moeite om zijn gezicht te laten zien. Isabelle zat op zijn bed en had gehuild. Mascara vegen liepen over haar wangen en ze leek net een panda met die zwarte ogen. Toen ze hem zag stond ze meteen op. "S-sorry." zei ze zacht en liep op hem af. Hij voelde hoe ze haar armen om zijn middel sloeg, en hij voelde zich warm worden. Ondanks zijn woede was hij nog steeds verliefd op haar, en ze kreeg hem nog steeds warm en blij. Verblind van verlangen naar haar, tilde hij haar op, en legde haar op de katoenen dekens.

Midden in de nacht werd hij, badend in het zweet, wakker. Zijn grootste nachtmerrie was uitgekomen. Isabelle had hem afgewezen voor een pleziertje. Nu wist hij zeker dat die Oliver meer was dan een neef van haar baas. Ze had gevoelens voor hem, maar durfde die uit principe niet te tonen. Dat was wel mooi, Isabelle was heel erg trouw en loyaal. Ze was de laatste waarvan hij verwachtte dat ze vreemdging. Hij ging liggen en keek naar de lege plek naast zich. Isabelle was op de bank gaan liggen. Ze was zo dichtbij maar tegelijkertijd zo ver weg. Rustig streek hij over het hoofdkussen, en legde zijn hoofd neer. Al snel werd hij overmand door de slaap.

De volgende ochtend werd hij vroeg wakker van gehuil. Meteen zat hij overeind. Isabelle zat aan het voeteneinde, haar gezicht verhuld in haar handen. Hij kroop naar haar toe en trok haar in zijn sterke armen. "Stil maar liefje." fluisterde hij in haar mooie, bruine haar, en drukte een kusje op haar kruin. Hij voelde hoe ze zich tegen hem aanduwde, alsof ze in hem wilde verdwijnen. Zijn handen gleden over haar zij, en zijn lippen beroerde de huid van haar voorhoofd. Isabelle werkte zich dapper omhoog en keek hem aan met haar betraande ogen. Hij werd zachtjes naar achter geduwd terwijl ze op hem kwam zitten. Wat was dit? Haar lippen voelde de contouren van zijn bovenlichaam, en al snel waren ze helemaal in hun spel verwikkeld.

Pas tegen de eind van de middag had Isabelle genoeg. Ze hadden prinsheerlijk geslapen en van elkaar genoten. Toen ze opstond om te douchen, volgde hij haar gretig en even later waren ze samen aan het douchen. Zijn handen gleden over haar lichaam terwijl hij haar waste. De douche sessie duurde lang, maar ze kwamen er helemaal relaxed uit. Ze kleedde zich aan, en gingen de stad in om uiteinelijk bij een Italiaan wat te gaan eten. Waarschijnlijk dacht Isabelle niet meer aan Oliver, want ze ontspande helemaal en zat zelfs wat met hem te flirten. Zijn woede voor de zogenaamde neef van Grace werd steeds groter. Als hij nu voor hem stond, werd hij waarschijnlijk blind van woede en zou hij de jongeman kunnen vermoorden. Alles om Isabelle bij hem te houden.

Na een heerlijke avond bij de Italiaan, slenterde ze over de straten terug naar zijn appartement. Isabelle had iets teveel op, en vleide zich tegen hem aan. Dat werd weinig slapen vannacht vreesde hij. De handen van het meisje naast hem waren overal op zijn bovenlichaam. En hoe dichter ze bij zijn appartement waren, hoe lager ze gingen. Toen ze eenmaal binnen waren, hadden ze het spelletje helemaal opgepakt en dat ging de hele nacht door.