Chapter 14 ~ Sarah Johnson

Met veel tegenzin stapte ik uit de auto en liep de veranda van Danielle en Liam op. Daar zaten ze allemaal, de vriendinnen die ik gemaakt had sinds ik met Harry op de basis was gaan wonen. Perrie die haar politiecarrière achter zich had gelaten om bij Zayn te zijn, Daphne die er alles aan deed om mensen te helpen tijdens haar werk als verpleegster en Eleanor die niet meer hetzelfde uitzag als voor onze mannen, behalve de hare, terugkwamen van hun uitzending. In een korte tijd waren we beste vriendinnen geworden.

Ik was altijd een wildebras en snapte niks van het leger, wat voor een paar lachwekkende situaties zorgden. Zij daarentegen waren netjes en wisten alles wat ze moesten doen om het voor hun mannen makkelijker te maken. 'Sarah, kom erbij zitten.' begroette Danielle toen ze me zag. Zij had het ook niet makkelijk te voorduren, ze was de vrouw van de generaal en dat nam meerdere verantwoordelijkheden met zich mee. Zo moest ze alles organiseren, van belangrijke etentjes tot avonden voor de legerpartners. Ze deed het graag dat was niet te missen, zo kreeg ze voldoening en voelde ze zich toch nuttig in het leger.

Ik liet me langs Eleanor op de comfortabele bank zakken. Het verwonderde me dat ze er was. Ik mocht er niet aandenken dat Harry nooit meer thuis zou komen, ik zou me opsluiten in mijn huis en de komende weken niet meer naar buiten komen. 'Moet je ook wat?' vroeg Danielle toen ze met een kan ijsthee boven mijn glas zweefde. Ik knikte en al snel was mijn glas tot boven gevuld. Een ongemakkelijke stilte kwam opzetten en ik wendde mijn blik op de grond tot Eleanor opeens begon te praten. 'Ik moet de basis verlaten.'