Noah

Bill p.o.v

Ik had er eerst aan gedacht om naar Georg of Gustav te gaan maar ik wist dat ik Tom dan al snel zou zien, wat ik dus niet wilde. Ik kon nog steeds niet geloven dat hij gezegd had dat ik zijn broertje niet meer was. Ik liet mijn schouders droevig hangen en probeerde om mijn tranen tegen te houden. Ik had Tom niet meer, geen broertje en geen liefde meer. Hij haatte me. Ik had niks meer.
'Gaat het wel?'
Ik keek op naar de blonde jongen met de grijze ogen en de lippiercing. Hij had me vergeven voor de schop die ik in zijn buik had gegeven. Ik had hem verteld dat ik ruzie had met mijn broer en hij zei dat ik hier wel een tijdje kon wonen. Ik had dan wel niets meer maar mijn uitstraling, die veel mensen betoverde, had ik gelukkig nog wel. Ik wist dat ik nooit op straat zou komen te zitten, zolang ik die charme had. Tom was de enige waarbij mijn uitstraling geen effect had en hij was juist de enige waarvan ik wilde dat het wel werkte.
'Heb je al honger? We kunnen iets lekker bestellen,' zei de vreemde jongen weer.
'Hoe heet je eigenlijk?'
Hij keek me met een opgetrokken wenkbrauw aan, wat toonde dat hij dacht dat ik zijn naam wel wist.
'Noah. Hoe kon je dat vergeten?'
Ik haalde mijn schouders op, het kon me eigenlijk niet veel schelen. Het enige dat in mijn hoofd zat, waren de vreselijke woorden die Tom tegen me gezegd had. Het deed meer pijn als alles wat in heel mijn leven had gevoeld.
'Ik heb je kleren in een kastje gelegd en jij mag in mijn bed slapen. Ik slaap wel in het bed van mijn ouders,' zei Noah.
'Woon je nog bij je ouders?' vroeg ik.
'Nee. Ze woonden hier vroeger maar zijn verhuisd en ik heb dit huisje overgekocht'
'Overgekocht? Dus dan heb je al een job?'
'Natuurlijk. Ik heb juist mijn eigen restaurantje open gedaan. Het is niet groot en het stel niet veel voor maar het is van mij,' zei hij trots.
Hij leek als een klein kindje toen hij lachte, waardoor ik ook lachte.
'Jij mag natuurlijk altijd gratis komen eten,' zei hij met een knipoog.

Nadat we chinees hadden gegeten en een film hadden gezien, gingen we slapen. Noah toonde me de badkamer en zijn slaapkamer. Ik had nooit verwacht dat hij zo'n lieve jongen was.
'Dus ik slaap dan in de kamer hiernaast. Als je iets nodig hebt, dan maak je me maar wakker,' zei hij met een glimlach.
'Dank je dat ik hier een tijdje mag blijven. Je helpt me er echt mee' zei ik droevig.
'Ik weet dan wel niet waarover je ruzie met je broer ging maar neem je tijd. Je mag blijven zolang je wil'
Hij keek me lief aan en kon zijn glimlach niet verbergen. Ik trok mijn wenkbrauw vragend op.
'Wat is er?' vroeg ik.
'Je bent mooi'
Ik keek hem geschrokken aan. Wat was er nu mooi aan me? Er was helemaal niets goed aan me. Van mijn karakter nog maar te zwijgen.
'Goed. Ik ga slapen,' zei hij.
Plots drukte hij een zoen op mijn hoofd en verliet dan de kamer. Ik bleef geschokt achter, terwijl mijn voeten vast gevroren waren aan de grond. Het verbaasde me niet dat hij iets deed, aangezien hij al eerder sex met me wilde hebben, maar ik had niet verwacht dat hij zijn lesje had geleerd en dus niks anders deed. Ik glimlachte onbewust om zijn bezorgdheid en voorzichtigheid. Het voelde aan alsof hij wist welke droevigheden zich in mijn hoofd afspeelden. Ik kleedde me uit tot op mijn boxer en kroop dan in het bed. Het was warm en zacht maar het had niet Tom's geur, waardoor het aan waarde verloor. Niets lag beter als een bed dat naar mijn broer rook. Ik miste hem vreselijk maar ik wist dat ik nu niet terug naar hem toe kon gaan. Tenminste nu toch nog niet. Ik was immers zijn broertje niet meer en er was niets anders dat ons aan elkaar verbond. Enkel die gebroken broederschap.
'Slaap lekker, Tom,' snikte ik fluisterend.