4

'Dat weten we niet.' zeiden Jai en Thomas. 'Huh, hoezo weten jullie dat niet?!' vroeg ik. 'En waarom hebben jullie allebij een weekend tas bij?!' vroeg ik er snel achteraan. Me moeder kwam de keuken in lopen. 'Mam zit jij hier achter ofzo?' vroeg ik hopeloos aan me moeder. 'Misschien.' meer zei ze niet. 'Mijn moeder heeft jullie gebeld he.' zei ik. 'Maybe.' zei Thomas. 'Ooooo, mam ik had toch 2 maanden straf.' zei ik. 'Ja ik loog.' zei me moeder lachend. 'Gemenerik.' zei ik lachend. 'Weet ik.' zei me moeder nog en liep ded keuken uit. 'Maar wat doen jullie hier?!' vroeg ik nog een keer. 'We moesten van je moeder komen. We moesten allebei een weekend tas met kleren meenemen.' zei Thomas. 'En we moesten ook zwemkleren meenemen.' zei Jai. 'Mamm!!!!!!!!' gilde ik. 'Jaa.' schreeuwde me moeder terug. 'Kom eens.' schreeuwde ik. Me moeder kwam weer de keuken inlopen. 'Mam ik wil het weten Jai en Thomas hebben al wat verteld.' zei ik. Ik sloeg me armen over elkaar heen en keek me moeder doordringend aan. 'Oke ik leg uit het.' zei me moeder, pakte een kruk en ging zitten. 'Ik heb ze gebeld omdat ik weet dat je geen week zonder je beste vrienden kan. Dus ik zei tegen ze dat ze hier in het weekend mochten blijven.' legde me moeder uit. 'Wat. En dan ga je tegen mij zeggen dat ik 2 maanden straf heb. Waar slaat dat op.' schreeuwde ik. 'Juanita word niet boos op je moeder. Wees blij dat ze ons heeft gebeld.' zei Jai rustig. 'Je begint op je vader te lijken.' zei me moeder. Jai en Thomas leken niet geschrokken want ze weten het verhaal toch al. Ik keek me moeder aan en rende naar me kamer toe. Ik gooide me deur dicht en liet me huilend op me bed vallen.