Eyes 002
22 Augustus 2012
Als ik s ochtends wakker word heb ik eigenlijk helemaal niet zo lekker geslapen. Ik heb nog een hele tijd liggen nadenken over mijn keuze, het is wel een mooie kans. Maar heb ik er zin in om dag in dag uit voetballers te masseren en ze te horen klagen over hun tuinman die niet goed zn best doet, nee. En heb ik zin in die verwaande vrouwen van hun die je overal ziet lopen, nee. Of een schandaal rond een voetballer die met zijn kindermeisje is vreemdgegaan, nee. Op alle vragen die ik maar kan bedenken of ik er zin in heb is het antwoord nee, dus ik zie er echt het nut niet van in om naar Barcelona te gaan voor dat gesprek. Ik kan gewoon niks positiefs aan die baan bedenken. Ik zou de mensen van Barcelona dan alleen maar valse hoop geven als ik toch zou gaan, want ik weet nu al dat de baan niets voor mij is.
Woensdag is mijn vaste hardloopdag, ik moet namelijk wel een beetje in shape blijven, dus trek ik mijn sportspullen aan, zet mijn muziek flink hard aan op mijn Ipod en begin aan mijn wekelijkse hardloopronde. Heerlijk even mijn hoofd leegmaken, even nergens aan denken behalve aan de schitterende stem van Ed Sheeran. Hij heeft zon mooi stemgeluid, ik kan die nummers duizenden keren horen maar het verveeld nooit, ik hoor altijd weer een ander leuk dingetje in zijn stem, wat me dan weer versteld doet staan.
Toch lukt het me vandaag niet om mijn gedachten bij de muziek te houden, en dwalen mijn gedachten weer af naar Spanje. Ik zou wel veel meer verdienen in Barcelona. Maar wat zou ik met dat geld moeten doen, ik heb het helemaal niet zo op geld, ik heb het nu goed, ik kom echt niets te kort. But wait, wat nou als ik het extra geld dat ik verdien Caitlin kan helpen. Zij zou dan normale babykleertjes kunnen kopen, een normale babykamer maken, misschien zelfs wel in een eigen appartementje gaan wonen zodat ze echt een huisje van haarzelf heeft, echt iets waar ze zich even terug kan trekken. Aha, het is me gelukt ik heb een positief punt gevonden aan de baan, maar is dit punt positief genoeg om alle negatieve punten te overtreffen. Ja, dat is het. Caitlin is wel zo belangrijk voor me, dat ik denk dat het goed is om dit voor haar te doen, en ook voor de baby natuurlijk. Ik wil dit afgehandeld hebben voordat ik weer van gedachten verander, dus kort ik mijn hardlooprondje in, en neem de kortste weg naar huis. Waar ik mijn oude mail de prullenbak in mieter, en aan een nieuwe begin.
Beste oom Harold,
Ik moest inderdaad even mijn best doen om u voor de geest te halen, maar het is me gelukt, ik kan me weer herinneren wie u bent. Uit de verhalen van mijn vader natuurlijk want ik was toen nog te jong om u te onthouden.
Ik heb even over uw voorstel nagedacht, en het lijkt me interessant om eens in Barcelona op bezoek te komen, dan kan ik met eigen ogen zien of de werkplek iets voor mij is.
Ik hoor graag van u wanneer het mogelijk is om naar Barcelona te komen.
Met vriendelijke groet,
Elena Fields
Ik lees de mail nog een keer over en klik dan op verzenden. Ik hoop maar dat ik snel antwoord krijg, want hoe sneller Caitlin uit de problemen is hoe sneller ik daar ook weer weg kan. Ik denk dat ik maar gewoon een half jaar contract voorstel als ze me daadwerkelijk willen aannemen, en dan kan ik na dat half jaar altijd nog vertrekken, mits Caitlin uit de problemen is natuurlijk, en dat hoop ik dan toch wel. Het enige waar ik mee zit, is dat ik dan niet in Nederland ben om Caitlin te ondersteunen in haar zwangerschap, en de bevalling. Ik heb beloofd dat ik er voor haar zou zijn, en dat kan dan niet. Had ik die mail nou wel moeten versturen, had ik er niet langer over na moeten denken? Had ik het niet met Caitlin moeten overleggen? Daar is het nu te laat voor, laat ik maar gewoon naar Barcelona gaan, dan zien we het daarna wel verder. Met een gesprek is nog helemaal niets besloten.
Ik neem me voor eerst een douche te nemen en daarna even langs Caitlin te gaan om haar over mijn gewijzigde plannen te vertellen. Waarschijnlijk zit ze ook al op me te wachten want ik kom op woensdag, mijn vrije dag, altijd even langs. Dan kijken we samen een filmpje en eten we daarna wat. Gewoon een soort wekelijkse girlsnight.
Het is vandaag niet heel erg warm, dus trek ik een lange broek met een schattig shirt erop aan. Ik spring op mijn scooter richting een buitenwijk van Londen waar het huis van mijn ouders staat. Het is jammer dat ik altijd dwars door de stad heen moet, met al die stoplichten enzo.
Hee Cait, gaat alles nog goed? vraag ik als ik mijn ouderlijk huis binnenwandel. Ja, beetje last van mijn rug, maar dat zal wel een zwangerschapskwaal zijn.. Vervelend, ik wou dat ik kon helpen. Ik heb trouwens de mail van Oom Harold beantwoord. Jammer, ik ben nog steeds van mening dat je het gewoon had moeten doen. Laat me nou even vertellen wat ik heb gestuurd! Ik heb toch ingestemd met een gesprek in Barcelona, voor jou! Ik denk dat ik nu blij zou moeten reageren, maar je moet het voor jezelf doen hè, niet voor mij. Ik heb er vrij weinig aan als jij daar gaat werken, behalve dan dat mijn zus ineens veel verder weg woont dan ik gewend ben. Je moet het doen omdat je het leuk vindt. Je hebt er meer aan dan je denkt zusje van me, want als ik een hoger salaris krijg kan ik jou helpen, en kan je misschien wel in een eigen appartementje gaan wonen. Terwijl ik deze woorden uitspreek zie ik de tranen in haar ogen springen, het zullen de hormonen wel zijn. Je doet echt te veel voor me, eerst sta je al een deel van je salaris af zodat de baby later naar een goede school kan en nu sta je ook nog op het punt een je geluk aan de kant te zetten voor mij, ik weet niet waar ik je aan heb verdient. Snottert ze. Ik word er gelukkig van om jou en de baby blij te zien dus het is niet helemaal waar, en misschien krijg ik het daar in Barcelona wel hartstikke naar mijn zin, kleine kans, maar laten we positief blijven antwoord ik en ik sta op om Caitlin een knuffel te geven, al is dat een beetje lastig met die opgebolde buik tussen ons in. Ik doe er alles voor om jou en de baby gelukkig te zien, jullie verdienen een eigen huis en een goed leven, en dat laat ik niet door Bradley verpesten. Zeg ik terwijl ik een eenzame traan van haar wang veeg.
Ik trakteer vanavond op pizza, ik heb deze maand wat over gehouden en dat is wel het minste wat ik terug kan doen. Jij trakteert helemaal nergens op, zet dat geld maar lekker op de spaarrekening voor je kleine schopper of koop eens een leuk jurkje of zo. Antwoord ik verontwaardigd. We bestellen gewoon lekker pizza, en ik betaal. Kan je ook lekker thuisblijven want het is helemaal niet handig om met de rugklachten van jou op stap te gaan. Ze wil er tegenin gaan maar ik denk dat ze wel doorheeft dat het geen zin heeft want ze slikt haar woorden in, goedzo. Ik besluit maar even goed te genieten van de kleine maar mooie momenten samen, want over een paar maanden kan dat allemaal wel eens anders zijn als ik in Barcelona zit, tussen de verwaande voetballers.
Hi everybody! Tweede en laatste stukje van vandaag! Zaterdag weer een nieuw stukje, ik heb hem al af, dus als jullie nou gaan spammen met reacties, en er heel veel abo's bijkomen, komt ie misschien wel eerder...
Ik moet jullie nog iets vertellen,
ik ben gisteren gevraagd om een team hockeytraining te gaan geven, en het lijkt me superleuk om te doen, ik ga het samen met een goede vriendin doen. maar dit betekent wel dat ik minder tijd heb om te schrijven. Ik probeer sws iedere week op zaterdag een of twee stukjes erop te zetten als school weer begint, of het me doordeweeks gaat lukken is nog maar de vraag. Het spijt me, maar ik heb een druk schooljaar voor de boeg! Sorry voor dit lange gelul! I love you xx
Reageer (5)
Veel plezier met hockeytraining geven! (:
1 decennium geledenSnel verder? (:
Aaa ik begin haar echt steeds meer te mogen,ze is zo ontzettend lief voor haar zus<3 (had ik er maar zo een, ik heb alleen twee vervelende broers
)
1 decennium geledenx
Leukk!
1 decennium geledenSnel verder xo
Snel verder!!
1 decennium geledenWhoop whoop! Ik kan niet wachten tot ze in Barca is!
1 decennium geledenZe is echt heel lief voor der zus!
Love it! Snel verder
x